Nederlands Contactcentrum voor Science Fiction
‘Kleinschalig, fannish, luchtig SF-gebeuren’ luidt de advertentie, en aan de foto’s te zien maakte de twaalfde Beneluxcon dat meer dan waar, kijk maar:
Linkerkolom: Foto 2: Roelof Goudriaan, Annemarie van Ewyck, Ken Slater.
Rechterkolom: Foto 2: Johan Martijn Flaton, Annemarie van Ewyck, Zweitse Klous. Foto 3: advertentie voor Leicon in HollandSF.
Maandagavond komen wij moe en meer dan voldaan thuis. Onze poes is blij dat ik terug ben. Vier dagen Duitsland. Het was, zo is achteraf geconstateerd, mijn elfde keer (verwacht hieronder geen objectieve mening van mij.) Het virus heeft mij gegrepen. Welk virus? Het FedCon virus.
De FedCon (kort voor Federation Convention) is, sinds een bescheiden begin in 1992, uitgegroeid tot de grootste sciencefictionconventie van Europa. En naar mijn idee behoort het tot de beste waar ik ooit ben geweest.
Het festijn vond de afgelopen twee jaar plaats in Bonn. Daarvoor in Düsseldorf en nog verder terug in de tijd ook in Fulda, München en Augsburg. Constante factor is de locatie: het Maritim Hotel. Het ‘we zijn er weer’ gevoel grijpt mij bij de aanblik van het hotel en de wapperende FedCon-vlaggen.
De allereerste conventie had één gast, namelijk Walter Koenig (Pavel Chekov – Star Trek). Inmiddels is het aantal bezoekers en gasten toegenomen. In vier volgepakte dagen komen een paar duizend fans bij elkaar om panels en workshops bij te wonen, kostuum-, film- en modelwedstrijden te zien, foto’s en selfies te maken van elkaar en met gasten, handtekeningen te verkrijgen, tentoonstellingen te bekijken, de dealersruimte leeg te kopen en om, als er nog energie over is, feest te vieren.
De 27ste FedCon, van 18 mei tot en met 21 mei, had meer dan 30 gasten (acteurs, schrijvers, wetenschappers, een beeldhouwer, een astronaut en een aantal mensen van ESA). Acteurs uit verschillende series en films, onder andere: Star Trek: The Next Generation, Star Trek: Voyager, Star Trek: Discovery, Battlestar Galactica, Stargate, Spaceballs, en Gremlins. Persoonlijke hoogte punten op het gebied van panels waren de ontbijtshow van Jonathan Frakes (William T. Riker – Star Trek: The Next Generation) en Brent Spiner (Data – Star Trek: The Next Generation) waar smakelijk kon worden gelachen, Jason Isaacs (Captein Lorca – Star Trek: Discovery) is een goede entertainer en Daphne Zuniga (Prinses Vespa – Spaceballs) heeft interessante verhalen over haar carrière, Brian Muir (beeldhouwer onder andere voor Star Wars) een schat aan informatie over zijn artistieke projecten voor diverse films en series.
Trouwens, als je je afvraagt of de voertaal op de conventie Duits is: nee, het merendeel van de gasten, vooral de acteurs, spreken tijdens de panels Engels. Ook de Nieuw-Zeelandse mistress of ceremonies Lori Dungey (Mrs. Bracegirdle – The Lord of the Rings) praat de panels met vakkundige humor aan elkaar.
Er lopen veel, en dan bedoel ik veel, mensen rond in kostuums. Cosplay in alle soorten en maten. Van de Star Trek uniformen tot levensgrote Transformers, die zeer indrukwekkend zijn.
Twee grote zalen gevuld met verkopers van prullaria, T-shirts, boeken, speelgoed, tot zelfgemaakte beelden van metalen onderdelen. Het geld verdwijnt altijd sneller dan het erbij komt.
In het hotel zijn enkele restaurants en een aantal standjes met voedsel. Minpunt is dat hier jaar op jaar weinig variatie in is. Al blijft het ijs altijd lekker. Gelukkig zijn er in de omgeving op loopafstand ook restaurants te vinden en is het maar een korte reis naar Bonn waar meer dan voldoende gelegenheden zijn voor een afwisselende maaltijd.
Zoals het voor zoveel zaken geldt zijn degenen met wie je ergens bent toch wel enigszins van invloed op de sfeer en de beleving. In mijn eentje vermaakte ik mij prima, maar inmiddels is de groep uitgegroeid tot acht en vermaak ik mij nog meer. Samen reizen, samen eten en voor de rest kennen wij elkaar goed genoeg om iedereen zijn eigen gang te laten gaan. In de handtekeningenrijen en fotorijen is er altijd wel tijd voor een praatje met wachtenden voor of achter mij. Ook goed voor oefening van de Duitse taalvaardigheid.
Een feest van herkenning als tijdens de openingsceremonie de gasten het podium opkomen onder aanhoudend en aanzwellend applaus van het publiek. Ook zo bij de sluitingsceremonie. De laatste minuten om de helden van het witte doek te zien en horen. Als de muziek start, Raise Your Glass van Pink, is het einde echt aangekomen. Als de laatste gast van het podium is verdwenen stromen ook de bezoekers de grote zaal uit.
De eerste vraag als ik terug ben op mijn werk is tot nu toe ieder jaar: ‘En was jij ook verkleed?’ Het antwoord is nee, maar dat sluit niet uit dat het in de toekomst kan veranderen.
Verslag van Jan Johannes Scholte.
Meer informatie: www.fedcon.de/en
Een impressie: https://youtu.be/g6qbkI-g6-U
Belgische schrijver Eddy C. Bertin is afgelopen weekend plots overleden. Hij was 73 jaar. Bertin was met zijn familie op vakantie op Kreta waar hij een hartaanval kreeg.
Eddy C. Bertin was als schrijver vooral bekend in het buitenland. In 1969 verschenen zijn eerste sciencefiction- en horrorverhalen voor volwassenen. Hij stelde ook verhalenbundels samen. Voor zijn verhalen kreeg hij diverse prijzen. Pas in 1984 verscheen zijn eerste kinderboek. Van 1994 tot 2003 was Eddy C. Bertin de secretaris van het Griezelgenootschap, acht schrijvers van griezelverhalen, die bij uitgeverij Elzenga jaarlijks een bundel naar een specifiek jaarthema samenstelden. Verder was hij lange tijd erg actief in allerlei tijdschriften. Hij gaf er zelf enkele uit, waarvan het bekendste de SF-Gids is.
In 1976 verscheen het verhaal ‘Als een eenzame bloedvogel’, het begin van zijn membraancyclus. De membraancyclus is een aantal teksten (verhalen, fictieve contracten, documentairestukken, spreuken, fictieve reclameteksten) die met elkaar de toekomst van de mens vertellen. Die toekomst wordt bepaald door de ontdekking van de membranen, waarmee de mens in ruimte en tijd kan reizen. De verhalen zijn nooit in een definitieve bundeling samengebracht. Drie bundels worden beschouwd als de kern van de teksten: ‘Eenzame bloedvogel’, ‘De sluimerende stranden van de geest’ en ‘Het blinde, doofstomme beest op de kale berg’.
Wij wensen zijn familie, vrienden en fans veel sterkte toe om dit verlies te dragen.
Maandagnacht 22 mei 2018 werd de verhalenwedstrijd Trek Sagae 2017, met de toezending aan de deelnemers van het volledige juryrapport in pdf, van circa 285 pagina’s, afgesloten.
Trek Sagae is een wedstrijd voor verhalen in de genres science fiction, fantasy en horror en werd voor het zevende jaar gehouden.
De wedstrijd wordt gesteund door de Star Trek vereniging The Flying Dutch, die onder meer de financiële kant van de wedstrijd heeft gefaciliteerd.
De verhalen telden tussen de tweeduizend en vierduizend woorden. In totaal waren er 59 inzendingen, waarvan één verhaal werd gediskwalificeerd. De eindronde van de wedstrijd telde zes verhalen.
De jury van Trek Sagae 2017 bestond uit Anne Witberg, Barbara Starink, Brenda Hingstman, Edith Eri Louw, Fred Rabouw, Hay van den Munckhof, Inanna van den Berg, Iris Versluis, Jeroen van Luiken-Bakker, Johan van de Velde, Oli Veijn, Pen Stewart, Terrence Lauerhohn, en Wendy Torenvliet.
De wedstrijd is gewonnen door de bekende science fiction schrijfster Anaïd Haen. Haar winnende verhaal “Oma in de wielen gereden” gaat over een oude vrouw die erg is gesteld op haar ouderwetse auto, haar Hummel, waar ze gedwongen afstand van moet doen.
Anaïd Haen is woonachtig te Krimpen aan de Lek. Ze won eerder meerdere andere verhalenwedstrijden, waaronder in 2010 de Unleash Award.
Het jurylid Hay van den Munckhof, auteur van het boek “Alya”, zei over het winnende verhaal: “Het verhaalidee is zonder meer leuk, het perspectief is overal duidelijk en ook de plot klopt. … Een verhaal als dit drijft nu eenmaal in de eerste plaats op humor en karaktertekening en moet het niet van de zinderende spanning of een daverende ontknoping hebben. In zijn soort vind ik het verhaal dan ook heel geslaagd en mooi uitgewerkt”.
En de schrijfster Edith Eri Louw zei erover: “Een ontroerend en vlot geschreven verhaal met een mooie climax en prima slot. De karakters zijn erg levendig en herkenbaar, oma is een prachtig uitgebalanceerd type. Je ziet haar onmiddellijk voor je. Ook Jonas is zo’n figuur waar je meteen een beeld bij hebt, iemand die bij je in de straat zou kunnen wonen. Het gegeven en het plot zijn eigenlijk vrij simpel, maar dit verhaal bewijst dat je ook met weinig spektakel een zuiver verhaal neer kunt zetten”.
Over het verhaal “Europa en de Stier” van Arnout Brokking, over de reis van een eenzame astronaut naar de Jupitermaan Europa, dat de tweede plaats behaalde, zegt Edith Eri Louw: “Een spannend en bijna mystiek verhaal waarin het noodlot van de ik-figuur steeds een stukje meer aan de oppervlakte komt. Als lezer ga je hier helemaal in mee en blijft het tot het einde – en daarna – spannend of hij dit gaat overleven.
Mooi ook hoe je een oude Griekse mythe en de moderne bijna mythische reis van Amelia Earhart door het verhaal heen weeft, op een subtiele manier, die niet storend is wanneer je de achterliggende verwijzingen niet oppikt”.
1. Anaïd Haen: Oma in de wielen gereden – € 225,00
2. Arnout Brokking: Europa en de Stier – € 150,00
3. Anaïd Haen: De vrouw van een halve eeuw – € 75,00
4. Wouter van Gorp: De Con-Artist – € 56,00
5. Django Mathijsen: De epische, interstellaire queeste van een sleutelhanger… en zijn sleutel – de een klein beetje ingekorte versie met de iets langere titel – € 51,00
6. Anaïd Haen: Van verdwijningen, waarnemingen en andere brandende kwesties – € 46,00
7. Django Mathijsen: Zwoldorp bijna ontspoord – € 41,00
In totaal wordt er € 644,00 aan prijzengeld uitbetaald.
Met dank aan Jan van ’t Ent, is dit overzicht van de Beneluxcons tevoorschijn gekomen uit het archief, met tekst van Leo Kindt.
De Nexus-lezing 2018 wordt gegeven door niemand minder dan Margaret Atwood.
Atwood is een internationaal gevierde Canadese dichter en auteur van bekroonde romans als The Handmaid’s Tale en The Blind Assassin.
Op 10 November 2018 zal ze spreken bij de VU Amsterdam.
Meer informatie over het thema en programma van de lezing volgt op de website van het Nexus instituut.
Kaarten zijn nu al hier te bestellen. Let op, jongeren tarief t/m 30 jaar.
Al sinds de beginjaren van onze vereniging is de boekenclub een uitstekend promotiemiddel voor het NCSF en een genot voor alle snuffelaars. Hieronder een aantal foto’s van oude bekenden bij de boekenkraam.
Linkerkolom: Foto 1: Theo Hanou, Leo Kindt. Foto 2: Hans van der Zee, Kees van Toorn. Foto 3: Hagacon snuffelaars, tweede van links: Annemarie van Ewyck.
Rechterkolom: Foto 1: Hagacon snuffelaars. Foto 2: Nellie Pardoel, Hans van der Zee. Foto 3: Hans van der Zee, Leo Kindt, Nellie Pardoel, Henk Kersbergen.
De boekenclub wordt momenteel beheerd door Jim Held en Ad Oosterling. Ze kunnen alle hulp goed gebruiken.
De boekenclub is een van de promotiemiddelen die de vereniging heeft en gebruikt. De boekenclub bezoekt diverse evenementen en boekenmarkten. Jim Held en Ad Oosterling nemen voor dergelijke activiteiten een auto vol met bananendozen, gevuld met tweedehands SF mee. De boekenclub agenda laat zien waar we zoal naartoe gaan.
Het is heel leuk om te doen. Er is veel interactie met de bezoekers van de evenementen waar we staan. We wisselen van gedachten over welke schrijvers favoriet zijn, welk boek het meeste aanspreekt maar ook proberen we antwoord te geven op vragen als: “Ik heb een boek gelezen en dat ging over….. Ik ben de titel/auteur vergeten. Weten jullie die?”. Soms wordt ook advies gevraagd met welke werken het beste kan worden begonnen.
Dit jaar hebben we een overlap tussen 2 evenementen. Daarvoor zochten we hulp en die hebben we bij de algemene ledenvergadering gekregen. Toch willen we het aantal personen dat ons bij staat op de diverse evenementen wat vergroten.
Lijkt het je leuk om op een beurs te staan en interactie te hebben met andere liefhebbers van SF, Fantasy e.d., en wil je daarmee meehelpen aan de promotie van het NCSF, meld je dan aan als vrijwilliger boekenclub NCSF door een mail te sturen naar boekenclub@ncsf.nl
Onze vereniging bestaat al meer dan een half eeuw. Met dank aan een aantal leden zijn veel foto’s van de beginjaren gedigitaliseerd. Hier een selectie die laat zien dat we al heel lang van een feestje houden. Veel NCSF-leden waren aanwezig bij zowel Worldcon 28 (1970, Heicon, Heidelberg, Duitsland) als bij de allereerste Eurocon (1972, Trieste, Italië).
Op de website zijn al meer historische foto’s te vinden en worden er wekelijks nieuwe geplaatst in geschiedenisberichten. Gezien de grootte van het archief, en het feit dat er nog steeds foto’s gemaakt worden bij evenementen, blijft dit vermoedelijk eindeloos doorgaan!
Foto 1: Eurocon 1 gasten.
Foto 2: Thomas Mielke, Annemarie van Ewyck en Leo Kindt.
Foto 3: Paul van Oven, Peter Coene, Frits Ferwerda.
Foto 4: Cosplay op de Worldcon van 1970.
Foto’s van Leo Kindt en Peter Coene.
Eerder verschenen in het proefnummer van HSF (2018/X).
Regie: Tommy Wirkola – Speelduur: 123 minuten – Jaar: 2017
In deze dystopische film speelt Noomi Rapace de rol van een eeneiige zevenling. In het jaar 2073 is overbevolking zo’n groot probleem geworden dat in Groot-Brittannië een eenkindbeleid is ingevoerd. Iedereen die meer dan één kind gekregen heeft, of gaat krijgen, krijgt te maken met het Child Allocation Bureau. Het officiële verhaal van de overheid is dat de kinderen daar ingevroren worden zodat ze in de toekomst, als alle problemen zijn opgelost, weer ontdooid kunnen worden. Wanneer Karen Settman sterft tijdens de geboorte van haar eeneiige zevenling besluit opa Settman de meisjes te behoeden voor het invriezen. Hij laat ze in het geheim opgroeien in zijn zolderappartement en geeft elk van de meisjes een andere naam naar de dag van de week. De meisjes mogen vervolgens alleen naar buiten op de dag van de week waar zij naar vernoemd zijn. Binnen in het appartement mogen zij hun eigen identiteit ontwikkelen, buiten vormen zij met zijn zevenen samen één vrouw, Karen Settman (genoemd naar hun moeder). Het verhaal van de film begint echt als Monday op maandag aan het einde van de dag niet meer thuiskomt. Wat is er met haar gebeurd en wat betekent dit voor de overgebleven zes zussen?
Natuurlijk is dit niet de eerste film die met deze thematiek speelt. Een van de eerste sciencefictionklassiekers die ik gezien heb is Soylent Green. Ook in deze film komt een dystopisch toekomstbeeld naar voren waarbij overbevolking een belangrijke rol speelt. Waar Soylent Green uitgebreid aandacht besteedt aan wereldbouw, is dit in deze film niet het geval. Er worden een hoop losse ideeën geïntroduceerd waar vervolgens weinig tot niks mee gedaan wordt. Een voorbeeld hiervan is het idee dat er veel meer meerlingen geboren worden doordat er genetisch gemanipuleerd voedsel gegeten wordt. Dit voedsel is toegelaten omdat anders niet meer iedereen te eten heeft. Dit maakt het eenkindbeleid dus nog erger omdat niet alleen broertjes en zusjes ingevroren worden, maar ouders ook moeten kiezen uit de baby’s van hun pasgeboren meerling. Met dit hele, hartverscheurende, idee wordt verder niks gedaan. Het overbevolkte Londen is een aantal keer mooi in beeld, maar is niets meer dan achtergronddecor. Het merendeel van de film speelt zich af in het appartement of in kantoorgebouwen. Deze zien er nog steeds uit alsof het 2017 is. Ook qua kledingstijl lijkt er in de toekomst weinig veranderd, hoewel het natuurlijk zo kan zijn dat het verleden weer hip geworden is.
Mijn belangrijkste kritiek op deze film is echter de flinterdunne plot. Acties van de karakters lijken niet echt doordacht en de motivatie voor de acties komt slecht uit de verf. Hierdoor blijft de conclusie van de film onbevredigend. Er wordt een groot probleem geschetst rond overbevolking waar uit alle macht wat aan gedaan moet worden. Tegen het einde van de film lijkt vergeten te zijn hoe groot dit probleem is. Dit is zo’n film waarbij het idee beter klinkt dan de uitvoering uiteindelijk is. Ik adviseer daarom om deze links te laten liggen en gewoon Soylent Green nog een keer te kijken.
Deze recensie, door Marlies Scholte Hoeksema, is eerder verschenen in het proefnummer van HSF (2018/X).
