Quarantaine – Erik Betten

‘Kun je niet zwemmen?’

‘Niet in zoveel water.’

Zombies. Je wordt er nog net niet letterlijk mee doodgegooid. Ik heb zeker mijn deel op het vlak van de ondoden in verschillende vormen mijn brein laten doordringen. Van de hilarisch slechte B-films tot en met de zichzelf te serieus nemende tv-serie die nog steeds aan het voortstrompelen is (iemand had daar allang de hersens van in moeten slaan).

Waarschijnlijk dat ik er daarom erg lang tegenaan heb gehikt om aan de eerste thriller van stadsgenoot Erik Betten te beginnen.

Na een lange wandeltocht in de Noorse bergen heb ik het boek dan toch uit mijn koffer gehaald. Binnen een dag heb ik de bladzijden verslonden.

Er is niets nieuws in de dreigende schaduwen en met die verwachting ben ik dan ook niet begonnen met lezen.

Het verhaal deed mij enigszins denken aan ‘Als de dijken breken’ (Nederlands-Vlaamse dramaserie) en ‘Cordon’ (Vlaamse dramaserie), maar dan overgoten met een bloederige saus en besprenkeld met voldoende lichaamsdelen. Meeleven met de personages lukt mij niet echt en wat minder uitleg en nog meer actie zou geen kwaad kunnen.

De beschreven Hollandse kneuterigheid een fijn pluspunt.  De humor sprak mij aan, zou zelfs nog wel wat donkerder mogen, en ik zou het geen straf vinden als de dodelingen/smoorders terugkeren om zich buiten de noordelijke provincies te begeven.

Het boek is een aanrader voor de donker wordende dagen.

Jan Johannes Scholte

Everlife – Interview met Gena Showalter

De Nederlandse vertaling van Everlife (Eeuwige Leven), slotboek van een trilogie, verscheen eerder dit jaar bij HarperCollins Young Adult. We kregen de gelegenheid auteur Gena Showalter een aantal vragen te sturen. Hieronder ons mail-interview, in het oorspronkelijke Engels.

Q: Everlife is the third and last book in the eponymous trilogy. Are you done with Troika and Myriad now or can we expect to see more of this universe in future works?

GS:  For now, I must say goodbye to the Everlife world.  With Ten and Killian on the road to happily ever after, it’s time to turn my attention to a new series.  The Forest of Good and Evil is a mix of fantasy and paranormal romance.  The first book—THE EVIL QUEEN—is a modern retelling of Little Snow White, told from the viewpoint of a teenage evil queen.  We see her life unfold as she morphs into Snow White’s greatest enemy…and crushes on Prince Charming.  This book is fast becoming one of my favorites.  There’s a creepy forest filled with all kinds of odd and fantastical things, magic, myths, prophecies, laughs, tragedies, and love.  I am loving it!

Q: How was writing the closing book of the trilogy different from writing the first two?

GS:  For Firstlife—book one—I focused on building the Everlife world as a whole.  For Lifeblood—book two—I focused on building one of the realms (Troika).  For Everlife—book three—I turned my focus to building Myriad, and tying up all the loose ends.

Q: What did you eventually leave out of the final product or drastically change during the writing process?

GS:  From the time I had the first kernel of an idea (two afterlife realms warring for souls) to the final book, the Everlife series went through a lot of changes.  Originally, I considered making the afterlife realms secret from mortals, the fight for souls a mystery.  I also considered having Ten choose Myriad, and taking the realm to trial.  I still wonder about what could have been, if I’d gone a different way.

Q: Did you wish you could go back and change parts of the earlier books when writing the conclusion?

GS:  If I could, I would tinker with my stories forever.

Q: What character did you have the most difficulty writing and why?

GS: In the beginning, I struggled with Ten and her indecision.  In the end, I struggled with Killian, and his betrayal.  If I could go back, I’d probably make Ten pick a realm much earlier, and I would add scenes from Killian’s point of view, to show readers the struggle he battled on a daily basis.

Q: Do the characters from your different series influence each other when you are writing? Are there secret crossovers?

GS:  I love secret crossovers!  In my upcoming adult paranormal/fantasy romance series—Gods of War—the heroine is from a fictional town I made up for a completely different series of books (Original Heartbreakers.).  I also love to sneak in mentions of other authors.

Q: Which of your works would you recommend next to those who read this series first and loved it?

GS:  If you read and loved the Everlife series, I would suggest you pick up The White Rabbit Chronicles next.  Both series are paranormal romances with a sassy, kick-butt heroine and the bad boy hero she brings to his knees.

Alice Jouanno, met medewerking van HarperCollins Holland.

The Man Who Killed Don Quixote

Regie: Terry Gilliam – Speelduur: 132 minuten – Jaar: 2018

“…without intelligence, there can be no humour.”

― Miguel de Cervantes Saavedra, Don Quixote

Recent hebben wij de laatste film van Terry Gilliam (acteur, schrijver, regisseur van onder andere Monty Python, Jabberwocky, Brazil, Tideland en The Zero Theorem) mogen beleven.

De film is losjes geïnspireerd op de roman ‘El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha’ (‘Don Quichot van La Mancha’) van Miguel de Cervantes y Saavedra. Het eerste deel gepubliceerd in 1605 en het tweede deel in 1615. Een nog steeds aan te raden klassieker.

In de iets recentere geschiedenis, in 1989, begon Terry Gilliam aan het project. Het zal zijn persoonlijke gevecht tegen de windmolens zijn geweest. Door de jaren heen werd de productie onder andere opgehouden door een gebrek aan geld, een overstroming, wisselingen van acteurs en de nodige herschrijvingen van het verhaal. Na acht pogingen in 29 jaar ging de film uiteindelijk in première op het Cannes Film Festival in 2018.

Enkele maanden later, op een warme zomeravond, zochten wij de koele bioscoopzaal in het plaatselijke filmhuis op. Vanaf de eerste momenten werden wij meegenomen in een heerlijke film gevuld met avontuur, aanstekelijke humor en  alom aanwezig drama. Er werd op een subtiele en soms iets minder subtiele manier omgegaan met de overgang tussen werkelijkheid en fantasie.

In 2 uur en 12 minuten volgen wij Toby (Adam Driver – onder andere Kylo Ren in Star Wars VII, VIII en IX), een cynische regisseur die gevangen is in de waanwereld van een oude Spaanse schoenmaker die gelooft dat hij Don Quixote (Jonathan Pryce – onder andere High Sparrow in Game of Thrones) is. Hun avontuur wordt gaandeweg meer en meer surrealistisch. Toby wordt daarbij geconfronteerd met de gevolgen van het maken van een film, die hij als idealistische jongeling heeft gemaakt, en waarmee hij een Spaans dorp en haar inwoners permanent heeft veranderd.

Ik heb de film ervaren als een intelligente waardevolle toevoeging aan het fantastische genre en hoop de film binnen 29 jaar nog een flink aantal keren te mogen zien.

Jan Johannes Scholte

Hugo Awards 2018

De Hugo Awards 2018 zijn uitgereikt.

Best book: The Stone Sky, N.K. Jemisin

Best novella: All Systems Red, Martha Wells

Best novelette: The Secret Life of Bots, Suzanne Palmer

Best short story: Welcome to your Authentic Indian Experience™, Rebecca Roanhorse

Best young adult book: Akata Warrior, Nnedi Okorafor

De complete lijst is hier te vinden.

 

In memoriam: Peter Coene

Peter Coene

8 oktober 1943 – 13 augustus 2018

Gisteren bereikte ons het bericht dat Peter Coene, erelid van het NCSF, vrij onverwacht is overleden.

Peter heeft in de beginjaren van de vereniging zeer actief meegewerkt aan het opbouwen van het NCSF. De laatste jaren was hij erg actief met het verzorgen van het audioarchief en het verzorgen van oud beeldmateriaal. Hij heeft op wat oude foto’s van het eerste Sciencefictioncongres veel bezoekers geïdentificeerd. Wie een goed beeld van hem wil krijgen, raden we aan het stukje over de huisdrukkerij van het NCSF te lezen.

Zijn passie voor SF, de vereniging en zeker het audioarchief zal ons altijd bijblijven. We zullen hem missen.

Namens het bestuur,

Ad Oosterling

De uitvaart zal op zaterdag 18 augustus plaatsvinden te Houten, 11:30 in uitvaartcentrum De Vlier, Vlierweg 7. Aansluitend zal Peter op de naastgelegen begraafplaats Parochiekerkhof begraven worden. Gelegenheid tot condoleren is na afloop in het uitvaartcentrum De Vlier.

Harland Awards 2018

De inzendtermijn van de Harland Awards Verhalenwedstrijd is bekend gemaakt. Van 1 oktober tot en met 1 november kunnen er verhalen van maximaal 7500 woorden ingezonden worden.

De Harland Awards Verhalenwedstrijd wordt jaarlijks toegekend aan het beste Nederlandstalige korte verhaal met fantastische elementen.

Meer informatie is te vinden op de website van de Harland Awards.

Anon – Netflix film

Regie: Andrew Niccol – Speelduur: 110 minuten – Jaar: 2018

Op Netflix is de afgelopen maanden een aantal interessante sciencefictionfilms verschenen. Eerder is What Happened to Monday al besproken. Een andere film is Anon, over een wereld waar privacy en anonimiteit feitelijk niet meer bestaan. Iedereen heeft een Biosyn-implantaat gekregen waardoor alles wat een persoon meemaakt, audiovisueel wordt vastgelegd en voor iedereen beschikbaar is. De maatschappij die neergezet wordt lijkt een beetje op een verder ontwikkelde versie van het nieuwe Chinese Social Rating systeem. Omdat alles vastgelegd wordt, zijn eigenlijk alle vormen van misdaad zo goed als verdwenen of heel snel op te lossen. Totdat er een seriemoordenaar toeslaat die op geen enkele manier te traceren is. De slachtoffers zien in de laatste ogenblikken van hun leven niet de moordenaar maar zichzelf. De film begint als rechercheur Sal Frieland (Clive Owen) probeert te achterhalen wie de moordenaar is. Deze film behandelt een onderwerp dat erg actueel is. Het concept van een wereld zonder privacy is ontzettend interessant, maar er wordt uiteindelijk te weinig mee gedaan. Het verhaal van de film is zonder alle rompslomp er om heen eigenlijk niets meer dan een rechercheur die verliefd wordt op de dader van de misdrijven. En dat is spijtig. Ook is het jammer dat de wereldbouw niet overtuigend is. Black Mirror heeft met ditzelfde idee gespeeld in de aflevering Nosedive (S03E01) en het veel beter en overtuigender uitgevoerd. Maar het grootste probleem met deze film is toch het ongebalanceerde tempo waarin het plot behandeld wordt. Het begin van de film voelt traag, op een gegeven moet weet je als kijker echt wel hoe de moordenaar te werk gaat, terwijl het tweede deel van de film te snel gaat. Ik heb het einde twee keer moeten kijken om tot de conclusie te komen dat ik eigenlijk nog steeds niet kan volgen wat er nu precies gebeurd is. Wie is de dader nou en wat heeft de overheid, en de baas van Sal, er nou wel of niet mee te maken? Wat mij betreft is deze film uiteindelijk alleen een aanrader als je het concept intrigerend vindt. Maar misschien kan je dan toch beter naar Black Mirror kijken.

Marlies Scholte Hoeksema.

In memoriam: Harlan Ellison

Tot onze spijt hebben we vandaag het bericht ontvangen dat Harlan Ellison op 84-jarige leeftijd is overleden.

Zijn SF-novellas en korte verhalen zijn er teveel om op te noemen, iedereen heeft een favoriet waar hij nu aan denkt en dat zegt genoeg. Het Star Trek-fandom is hem dankbaar voor ‘The City on the Edge of Forever’. Op zijn naam staan acht Hugo Awards, vier Nebulas en meer.

Wij wensen zijn familie, vrienden en fans veel sterkte toe om dit verlies te dragen.

Locus Awards 2018

De Locus Awards 2018 zijn uitgereikt.

Beste SF boek: The Collapsing Empire, John Scalzi
Beste fantasy boek: The Stone Sky, N. K. Jemisin
Beste horror boek: The Changeling, Victor LaValle

Beste YA boek: Akata Warrior, Nnedi Okorafor
Beste debuut:  The Strange Case of the Alchemist’s Daughter, Theodora Goss
Beste novelle: All Systems Red, Martha Wells

De complete lijst is hier te vinden.