Eurocon 2018 – HSF (2019/1)

Wereldse SF in Frankrijk: Eurocon 2018 – Alice Jouanno

Een kleinschalige internationale ontmoeting van fans en schrijvers, overgoten met een prettig lokaal sausje. Dat was Eurocon 2018 in Amiens. Zoals de naam al zegt een Europese sciencefictionconventie, die voor het eerst plaatsvond in 1972. Afgelopen jaar vond de con voor de vierde keer plaats in Frankrijk, na edities in 1974, 1987 en 1990.

Het organiserende land wordt steeds toegewezen via stemming door de European Science Fiction Society. Een verschil met andere conventies is dat de Eurocon meestal is gekoppeld aan een lokaal evenement. Deze keer was dat niet anders. Naast het Eurocon-programma met internationale sprekers, waren er Franstalige activiteiten van de jaarlijkse Franse SF-con Nemo. Het is en blijft Frankrijk dus de helft van de programmaonderdelen was exclusief in het Frans. Een aantal sprekers werd met wisselend succes live door tolken vertaald: van Frans naar Engels, Engels naar Frans, Russisch naar Frans en vervolgens naar Engels. Bij een van de panels had dit tot hilarische gevolg dat er meer tolken dan sprekers achter de tafel zaten, waaronder een bijzondere tweetrapsraket door twee tolken voor Russische schrijver Svyatoslav Loginov. Maar dan heb je ook wat als je vier sprekers met zulke verschillende achtergronden en zonder gemeenschappelijke taal bij elkaar brengt in een discussie. Al het heen-en-weer vertalen had wel tot gevolg dat er ruimte was voor slechts een paar vragen. Ik heb de luxe om vloeiend Engels en Frans te spreken en te verstaan, dus voor mij was dit alles in de meeste gevallen veel minder hinderlijk dan voor de meerderheid van de congangers. Behalve toen de livevertaling te slecht voor woorden was, maar dat was een uitzondering.

Het conprogramma was drie van de vier dagen erg vol en werd meerdere malen per dag aangepast via niet altijd even duidelijke aankondigingen en notitiebriefjes. De betrouwbaarste bron waren de sprekers zelf, dat kan gelukkig gewoon bij zo’n kleine con met 415 deelnemers. Er waren veel gastsprekers, bijna te veel en vaak tegelijk. Daardoor vonden ook hele goeie sprekers soms een veel te lege zaal. Dit leverde uiteraard knusse gezellige lezingen op, waar je vertrok met het gevoel een goed gesprek te hebben gehad. Gelukkig was er in veel gevallen goede solidariteit tussen schrijvers en werden mensen vriendelijk aangemoedigd om zich van de ene naar de ander lezing te verplaatsen.

De locatie was prettig qua grootte en indeling, maar slecht geventileerd. Zeker vanaf de tweede dag toen vanwege het warme weer alle deuren permanent open bleven. Daardoor kreeg je geluidsoverlast vanuit de naastgelegen zalen. Op de laatste dag was het in sommige zalen niet meer te doen en hebben we stoelen naar buiten gesjouwd. Ook daar was het te warm maar we konden in ieder geval beter ademen, ondanks het voorbijrazende verkeer.

Amiens is een typisch Franse stad dus de meesten zullen hier wel een beeld bij hebben. Je kan er goed eten. ‘Chroma’, de lichtshow van de kathedraal (gratis elke avond in de zomer en in december) is zeer de moeite waard. Het huis van Jules Verne is leuk, maar niet ‘je-moet-hiervoor-echt-speciaal-naar-Amiens-toe’ indrukwekkend.

Zoals gewoonlijk op Eurocon waren er overdag meerdere fantafels waar toekomstige Euroconlocaties voorgesteld werden. Samen met Paul van Oven hebben we als NCSF-bestuursleden promotiemateriaal voor Eurocon 2024 in Rotterdam uitgedeeld, waar zeer enthousiast op is gereageerd.

Ook ’s avonds was er entertainment, van een bijzonder mooie surrealistische tentoonstelling over het dystopische theaterstuk ‘Encore Carthage’ van Jean-Luc Lagarce, tot het kijken van ‘2001 – A Space Odyssey’ in de bioscoop van de universiteit. Volgens gebruikelijke Franse traditie werd er vaak uitgebreid gezamenlijk gegeten.

De laatste dag was vreemd leeg in vergelijking met de eerste drie dagen. Er ging een en ander mis in de planning en veel sprekers moesten al naar het vliegveld, maar dit bood wel de mogelijkheid om vroeg te vertrekken als je de volgende dag weer op tijd aan het werk moest.

Een aantal programmaonderdelen bracht iedereen bij elkaar maar er heerste vaak wel het gevoel dat je langs elkaar heen met afzonderlijke events bezig was. Sommige mensen hebben elkaar in vier dagen niet gesproken. Er werd veel in groepjes gedaan. Gezellig, maar ik miste wel een beetje cohesie. Dit kwam grotendeels door de taalbarrière tussen alleen Franstaligen en bezoekers die juist geen woord Frans konden. De Franstaligen deden dappere pogingen tot toenadering, maar je kon wel merken dat Fransen over het algemeen niet de meest internationaal gerichte SF-fans zijn. Wat overigens het programma des te bijzonderder maakte. Dat er zoveel internationale sprekers waren was prettig voor zowel de Fransen als de niet-Franstaligen, zeker als het gaat om de meertalige sprekers. Zo gaf schrijver Yann-Cedric Agbodan-Aoli uit Ivoorkust twee keer een lezing over Afrofuturism: in het Frans en in het Engels. Zijn boeken zijn voorlopig nog alleen in het Frans beschikbaar maar zijn zeker een aanrader. Ik kon de mooie plot en strakke karakters van Nouvel Horizon zeer waarderen.

Ketty Stewart, Franstalige schrijfster van Noir sur Blanc -geen SF maar wel de moeite waard- was ook stralend aanwezig. In een panel vertelde ze nog nooit in Afrika te zijn geweest maar dat, doordat ze zwart is, zelfs professionele mensen aannemen dat ze in staat is om elk gesprek over Afrika in het algemeen en Afrikaanse literatuur in het bijzonder te leiden. Ze was onder andere redacteur van twee nummers van het Franse SF-magazine Galaxies, een over Afrikaanse SF en de ander over Afrika in SF.

Schrijver en onderzoeker Geoff Ryman gaf een lezing over de African Speculative Fiction Society waar hij veel mee samenwerkt. Een Engelstalig netwerk dat zeer actief is op Facebook (African Science Fiction and Fantasy reading group). Ik vond zijn opvatting over de con treffend: “It’s like being at a con twenty years ago in America, there are nearly exclusively books for sale and 90% of people are older white men and I say this as an older white man”.

Kawthar Ayed, docent aan de Tunis Universiteit, gaf een academische maar uiterst interessante lezing over fantastische literatuur in de Arabische wereld. “These stories have always been a part of us all”. Schrijfster Shweta Taneja nam ons uitgebreid mee in de bijzondere relatie tussen Indiase volksverhalen en fantasy en horror. Alle aanwezigen vertrokken met een nog langere te-lezen-lijst dan toen ze binnenkwamen. Ik verliet beide lezingen met een groter besef van de invloed van religieuze ontwikkelingen op imaginaire literatuur.

Algerijnse schrijver en vertaler Faycel Lahmeur had een lezing voorbereid waar maar drie mensen kwamen. Het werd een presentatie gevolgd door een van de leukste gesprekken die ik gedurende die vier dagen meegemaakt heb, met als aanknopingspunt ‘als ik nou met een Engelse titel in het programma had gestaan’.

De twee ‘grootste’ internationale gasten waren Ian Watson en Gillian Pollack. Bij de lezing van Ian Watson was een te kleine zaal ingepland. De zaal was bomvol. Het was alleen vol te houden doordat de lezing zo boeiend was. Gillian Pollack stond meerdere malen op het podium maar was het interessantste bij haar lezing over de middeleeuwen en SF. “These are not the middle ages you are looking for.”

Moussa Ould Ebnou kwam met interessante ideeën die hij ook nog eens goed kon uitleggen in zijn lezing, maar hij kon in de panels vernieuwende inzichten met moeite tot zich nemen. Dit gebrek aan connectie tussen schrijvers uit verschillende hoeken is natuurlijk een probleem van alle tijden en landen. Eurocon was een mooie poging om iets bij te dragen aan de verbreding van ieders denkraam. Ik wil geloven dat het bij de meeste gelukt is en dat ze in ieder geval aan het denken zijn gezet.

Er waren nog veel meer sprekers, zo veel dat je onmogelijk iedereen kon horen, ook als je alleen de Franstalige of alleen de Engelstalige programmaonderdelen mee wilde maken. Het was voor mij en andere meertaligen niet te doen om te kiezen. Maar ja, je gaat ook niet klagen dat je te veel con krijgt voor je geld.

Dit jaar kun je naar Eurocon tijdens TitanCon Belfast van 22 tot 24 augustus, het weekend na de WorldCon: http://www.titancon.com/2019. In 2020 kun je terecht in Rikan in Kroatië: https://futuricon.eu. In 2024 Eurocon in Nederland? Kijk op https://eurocon2024.ncsf.nl/.

Eerder verschenen in HSF (2019/1).

Een goed begin

De HSF presentatie, Beneluxcon en nieuwjaarsborrel zijn afgelopen weekend zeer geslaagd! Met dank aan Erik Betten, Pen Stewart, Bo Balder, Paul Bouman, Johan Klein Haneveld, Roderick Leeuwenhart, Heidi van der Vloet, Paul van Oven, Alice Jouanno, Marlies Scholte Hoeksema, Eddie van Dijk, John van Duin, Jan Johannes Scholte en alle anderen gezellige aanwezigen. Voor wie er niet bij was: je vindt je HSF van de week in de brievenbus!

NCSF-lid Marjo Heijkoop schreef en uitgebreid verslag van de Beneluxcon, te lezen op de website van Johanna Lime.

Heb je ook een verslag geschreven? Laat het ons weten!

Ook Pen Stewart en Paul Bouman komen op Beneluxcon spreken!

Naast Bo Balder en Erik Betten zijn ook Pen Stewart en Paul Bouman te gast bij de Beneluxcon.

Pen Stewart (Gent, 1977) is kunstenares en schrijfster. De afgelopen jaren schreef ze diverse korte verhalen en novelles, gepubliceerd in twee bundels. Ze schreef ook de splinter ‘Opgejaagd’ voor Quasis Uitgevers. In 2013 won ze de feniksprijs op de Harland Award en in december 2017 verscheen haar eerste, door haarzelf geïllustreerde roman: Wintercode, bij Quasis Uitgevers. Eind vorig jaar kreeg ze, dankzij Wintercode, als een van de weinige auteurs in het genre  een stimuleringsbeurs van het Vlaams Fonds voor de Letteren om het vervolg te schrijven. Het afgelopen jaar gaf zij ook diverse lezingen doorheen Vlaanderen om het genre te promoten, eveneens met subsidie van het Vlaams Fonds voor de Letteren. Zo sprak ze voor de universiteit van Gent over Science Fiction voor studenten scandinavistiek en gaf ze opleiding aan bibliothecarissen over het fantastische genre in de lage landen.
In maart 2019 zullen de Wintercode-illustraties tentoongesteld worden bij Bek, boeken en bijzonders, in Veghel, Nederland.
Pen komt op Beneluxcon over Wintercode vertellen en houdt ook een signeersessie.

Paul Bouman komt een lezing geven met een indrukwekkende titel: ‘Magie, Gereedschap of Distopie? De rol van algoritmes in de samenleving’.
Als informaticus werkzaam op het grensvlak tussen informatica en besliskunde denkt Paul Bouman regelmatig na over de rol van algoritmes in de samenleving. Aan de ene kant beloven allerlei bedrijven innovaties die amper te onderscheiden zijn van magie, terwijl anderen waarschuwen voor een toekomst waar ons lot door onbegrijpelijke kunstmatige intelligentie bepaalt wordt. In zijn lezing bespreekt hij eenvoudige manieren om de rol van algoritmes te begrijpen en te analyseren aan de hand van een aantal aansprekende voorbeelden.

Klinkt dit je als muziek in de oren? Zorg er dan voor dat je er zondag bij bent!

Vooraanmelding voor Beneluxcon op zondag 27 januari a.s. sluit op woensdag 23 in verband met nodige voorbereidingen.
Aanmelding op Imagicon en aan de deur op zondag is uiteraard mogelijk.

Bo Balder en Erik Betten eregasten van de Beneluxcon

We zijn trots om op 27 januari Bo Balder en Erik Betten als eregasten te mogen verwelkomen bij de 32st Beneluxcon!

Boukje Balder is de enige Nederlandse schrijver die in de Amerikaanse publicaties ‘Magazine of Fantasy en Science Fiction’ en ‘Clarkesworld’ te vinden is. Eerder won ze tweemaal de Paul Harland Prijs, in 2008 en 2011. Naast jeugdroman Dochter van de Djinn publiceerde ze SF roman The Wan.

Erik Betten (Leeuwarden, 1976) is historicus en journalist en heeft een reeks boeken geschreven over geschiedenis, landschap, kunst en cultuur. Hij won in 2010 de Paul Harland Prijs voor het beste korte verhaal en in 2015 de NCSF-prijs. Quarantaine verscheen in juni 2018 bij Luitingh-Sijthoff en was zijn romandebuut. Deze zomer verschijnt zijn tweede thriller.

Wil je deze twee geweldige schrijvers ontmoeten en horen spreken? Kom dan naar Beneluxcon!

Nomineren voor de Hugo Awards

Ben je van plan om naar de 2019 Worldcon in Dublin te gaan en heb je nog geen membership? Regel het in 2018 nog om straks te mogen stemmen in de Hugo Awards!

Kan je niet naar Dublin maar wil je wel stemmen? Dat kan met een supporting membership.

Op wie kan je straks stemmen uit de Lage Landen? Mike Jansen heeft een overzicht gemaakt.

 

32st Beneluxcon, 27 januari 2019, Ede

Na bijna 7 jaar is het tijd om de draad op te pakken en opnieuw een Beneluxcon te organiseren. We sluiten aan op het evenement Imagicon dat op 26 januari plaatsvindt.

Imagicon en Beneluxcon vinden plaats in:
De Reehorst, Bennekomseweg 24, 6717 LM, Ede
Op 5 minuten loopafstand van het station Ede-Wageningen.

Op de zondag hebben we een kleine ruimte voor de conventie gereserveerd waar we een eigen programma voor hebben gepland.

Ochtend:
10:00 opening
10:15 Erik Betten
10:30 boekenclub en bordspellen
12:00 lunch

Middag:
13:30 Pen Stewart
14.30 Paul Bouman
15:30 Wat verwacht je van een Eurocon?
16.30 Bo Balder
17:00 Nieuwjaarsborrel NCSF
18:00 Sluiting

De hele dag: gezelligheid!

De prijs voor deelname aan de Beneluxconventie is vastgesteld op €40 (leden van het NCSF betalen €35). In de prijs zit geen toegang voor Imagicon (op zaterdag). Hiervoor dient een Imagicon kaartje aangeschaft te worden. De lunch, koffie, thee en fris voor de hele zondag is wel in de prijs meegenomen.

Ook zijn er een beperkt aantal hotelkamers gereserveerd voor de Beneluxconbezoekers. Een classic hotelkamer zonder bad kost €69 per nacht, een classic hotelkamer met bad kost € 79 per nacht. Het ontbijt is in deze prijs inbegrepen.

Je kunt je aanmelden voor de conventie bij Paul van Oven via penningmeester@ncsf.nl. Je kunt je kaartje natuurlijk ook ter plekke nog kopen.

 

Fedcon 2018 – Jan J. Scholte


Maandagavond komen wij moe en meer dan voldaan thuis. Onze poes is blij dat ik terug ben. Vier dagen Duitsland. Het was, zo is achteraf geconstateerd, mijn elfde keer (verwacht hieronder geen objectieve mening van mij.) Het virus heeft mij gegrepen. Welk virus? Het FedCon virus.

De FedCon (kort voor Federation Convention) is, sinds een bescheiden begin in 1992, uitgegroeid tot de grootste sciencefictionconventie van Europa. En naar mijn idee behoort het tot de beste waar ik ooit ben geweest.

Het festijn vond de afgelopen twee jaar plaats in Bonn. Daarvoor in Düsseldorf en nog verder terug in de tijd ook in Fulda, München en Augsburg. Constante factor is de locatie: het Maritim Hotel. Het ‘we zijn er weer’ gevoel grijpt mij bij de aanblik van het hotel en de wapperende FedCon-vlaggen.

De allereerste conventie had één gast, namelijk Walter Koenig (Pavel Chekov – Star Trek). Inmiddels is het aantal bezoekers en gasten toegenomen. In vier volgepakte dagen komen een paar duizend fans bij elkaar om panels en workshops bij te wonen, kostuum-, film- en modelwedstrijden te zien, foto’s en selfies te maken van elkaar en met gasten, handtekeningen te verkrijgen, tentoonstellingen te bekijken, de dealersruimte leeg te kopen en om, als er nog energie over is, feest te vieren.

De 27ste FedCon, van 18 mei tot en met 21 mei, had meer dan 30 gasten (acteurs, schrijvers, wetenschappers, een beeldhouwer, een astronaut en een aantal mensen van ESA). Acteurs uit verschillende series en films, onder andere: Star Trek: The Next Generation, Star Trek: Voyager, Star Trek: Discovery, Battlestar Galactica, Stargate, Spaceballs, en Gremlins. Persoonlijke hoogte punten op het gebied van panels waren de ontbijtshow van Jonathan Frakes (William T. Riker – Star Trek: The Next Generation) en Brent Spiner (Data – Star Trek: The Next Generation) waar smakelijk kon worden gelachen, Jason Isaacs (Captein Lorca – Star Trek: Discovery) is een goede entertainer en Daphne Zuniga (Prinses Vespa – Spaceballs) heeft interessante verhalen over haar carrière, Brian Muir (beeldhouwer onder andere voor Star Wars) een schat aan informatie over zijn artistieke projecten voor diverse films en series.

Trouwens, als je je afvraagt of de voertaal op de conventie Duits is: nee, het merendeel van de gasten, vooral de acteurs, spreken tijdens de panels Engels. Ook de Nieuw-Zeelandse mistress of ceremonies Lori Dungey (Mrs. Bracegirdle – The Lord of the Rings) praat de panels met vakkundige humor aan elkaar.

Er lopen veel, en dan bedoel ik veel, mensen rond in kostuums. Cosplay in alle soorten en maten. Van de Star Trek uniformen tot levensgrote Transformers, die zeer indrukwekkend zijn.
Twee grote zalen gevuld met verkopers van prullaria, T-shirts, boeken, speelgoed, tot zelfgemaakte beelden van metalen onderdelen. Het geld verdwijnt altijd sneller dan het erbij komt.
In het hotel zijn enkele restaurants en een aantal standjes met voedsel. Minpunt is dat hier jaar op jaar weinig variatie in is. Al blijft het ijs altijd lekker. Gelukkig zijn er in de omgeving op loopafstand ook restaurants te vinden en is het maar een korte reis naar Bonn waar meer dan voldoende gelegenheden zijn voor een afwisselende maaltijd.

Zoals het voor zoveel zaken geldt zijn degenen met wie je ergens bent toch wel enigszins van invloed op de sfeer en de beleving. In mijn eentje vermaakte ik mij prima, maar inmiddels is de groep uitgegroeid tot acht en vermaak ik mij nog meer. Samen reizen, samen eten en voor de rest kennen wij elkaar goed genoeg om iedereen zijn eigen gang te laten gaan. In de handtekeningenrijen en fotorijen is er altijd wel tijd voor een praatje met wachtenden voor of achter mij. Ook goed voor oefening van de Duitse taalvaardigheid.

Een feest van herkenning als tijdens de openingsceremonie de gasten het podium opkomen onder aanhoudend en aanzwellend applaus van het publiek. Ook zo bij de sluitingsceremonie. De laatste minuten om de helden van het witte doek te zien en horen. Als de muziek start, Raise Your Glass van Pink, is het einde echt aangekomen. Als de laatste gast van het podium is verdwenen stromen ook de bezoekers de grote zaal uit.

De eerste vraag als ik terug ben op mijn werk is tot nu toe ieder jaar: ‘En was jij ook verkleed?’ Het antwoord is nee, maar dat sluit niet uit dat het in de toekomst kan veranderen.

Verslag van Jan Johannes Scholte.

Meer informatie: www.fedcon.de/en
Een impressie: https://youtu.be/g6qbkI-g6-U

 

De boekenclub (1977)

Al sinds de beginjaren van onze vereniging is de boekenclub een uitstekend promotiemiddel voor het NCSF en een genot voor alle snuffelaars. Hieronder een aantal foto’s van oude bekenden bij de boekenkraam.

Linkerkolom: Foto 1: Theo Hanou, Leo Kindt.  Foto 2: Hans van der Zee, Kees van Toorn. Foto 3: Hagacon snuffelaars, tweede van links: Annemarie van Ewyck.

Rechterkolom: Foto 1: Hagacon snuffelaars. Foto 2: Nellie Pardoel, Hans van der Zee. Foto 3: Hans van der Zee, Leo Kindt, Nellie Pardoel, Henk Kersbergen.

De boekenclub wordt momenteel beheerd door Jim Held en Ad Oosterling. Ze kunnen alle hulp goed gebruiken.