De nepvampier – Sophia Drenth (JHO)
De bloedstollende avonturen van Vladimir von Rotenburg 1
Uitgeverij Hamley Books, Puurs-Sint-Amands (2021)
211 pagina’s; prijs 17,50
Omslag: PsyCat Cover Design/Shanna Paulissen
Illustraties: Shanna Paulissen
Ofschoon Sophia Drenth al in 1998 debuteerde met ‘De geur van zijn ziel…’ in Cerberus 47 (voor zover ik en Fandata weet), of misschien in Holland-SF 6 ook in 1998 (maar ik denk dat het Cerberus was), beschouwd ze zich nu pas als schrijfster. Dat uiteraard met als debuut ‘De nepvampier’, welke als eerste van haar boeken bij een reguliere uitgever verscheen. Deze info heb ik omdat ik haar facebook schrijverij gretig volg, vooral omdat het zo leuk is om te volgen, maar waar ze ook vrijmoedig en tussen de regels door meer van zichzelf prijsgeeft dan alleen wat ontboezemingen en prachtige verzinsels, waar ze Jan en Alleman mee vermaakt. Als ik dan ook reacties op haar berichten lees, heeft ze daar vele vrienden mee gemaakt en wekt ze regelmatig en terecht medeleven op, als haar leven niet zo heel erg fijn en leuk verloopt, als ze wel zou willen.
Toch denk ik dat ze zichzelf tekort doet om zich nu pas een schrijfster te noemen. In 2005 leverde ze al de prachtbundel ‘Morgenrood morgenzwart’ af via Uitgeverij Babel. Misschien wel geen reguliere uitgeverij te noemen, maar wel een die er mocht zijn en tientallen fantastieke boeken op de markt bracht van Nederlandstalige schrijvers. Later overgaand in Verschijnsel, welke ook al weer node gemist wordt. Bovendien kunnen en mogen de boeken in haar Bloedwetten universum, zeker ook niet over het hoofd gezien of genegeerd worden. Al met al, mag je jezelf wel zien als auteur, ook als je nog geen boek bij een reguliere uitgever hebt gepubliceerd. Met verhalen in gerenommeerde tijdschriften als Cerberus (ook helaas al ter ziele), Holland-SF, Fantastische Vertellingen, Terra en noem ze maar op, mag je jezelf, wat mij betreft, absoluut een auteur noemen.
Dat menend gezegd hebbende, gaan we eens kijken naar ´De nepvampier’, haar eersteling bij Uitgeverij Hamley Books. Daar mag trouwens ook wel een eens lovend woord over gezegd worden. Sinds ze opgericht zijn in 2018 hebben ze al tientallen boeken gepubliceerd waarvan een substantieel deel fantastiek is, waarvan het meeste voor Young Adults en oudere jeugd. Nu dus ook Sophia Drenth opnemend in hun auteursregister.
Vladimir Rodenbeck is een vampier, maar geen gewone. Hij heeft boze darmen, jeuk aan zijn kladden en een reusachtige pukkel op zijn neus. Bloed drinken maakt hem ziek, een kwaal die hem tot schande van zijn familie maakt. Als je zo Vladimir´s wederwaardigheden leest, dan denk ik (met alweer als bron: facebook) dat Sophia zelf model gestaan heeft voor de figuur van Vladimir. Net dezelfde kwalen en net hetzelfde karakter en doorzettingsvermogen en de wil zijn/haar problemen te overwinnen en de wereld een poeppie te laten ruiken. Nimmer versagend, dat is het devies. Het boek start met het gegeven dat Vladimir’s moeder, van top tot teen in het zwart gekleed, zoals van een vampiermoeder verwacht mag worden, bij dokter Snijgraag in de behandelkamer is en haar zorgen over Vladimir uit tegenover hem. Dokter Snijgraag, een eigenaardig type waar je toch liever van wegblijft, onderzoekt Vladimir en hoort van zijn moeder dat haar zoon in plaats van bloed te drinken, tomaten eet. Dokter Snijgraag stelt een kijkoperatie voor en Vladimir vraagt: ‘Gaat u me niet verdoven?’ Waarop het antwoord is: ‘Verdoven? Waarom zou ik? Dit gaat hooguit een beetje pijn doen.’
De toon van het verhaal is dan al gezet en Vladimir neemt zich voor om op de Nacht der Doden weer bloed zal drinken, maar hoe… dat weet hij (nog) niet. Leuk humorvol verhaal, vreemde figuren en een eng randje, dat ook nog eens bol staat van de leuke vondsten. Niet alleen in het boek, maar ook daar buiten. Ik kreeg met het boek een stemmige bladwijzer en een schroktomaatje button. Plus een leuke en warme opdracht voor Liam, mijn kleinzoon en zijn opa (ik dus). Nu ik ‘De nepvampier’ uit heb, gaat het rechtstreeks naar hem. Hij is gek op de ‘Dolfje Weerwolfje’ boeken van Paul van Loon, maar ik denk dat Vladimir zijn volgende liefde is. Ik kijk alweer uit naar het tweede deel van ‘De bloedstollende avonturen van Vladimir Rotenbeck’ en uiteraard ook naar de volgende ‘Bloedwetten’.
Jos Lexmond