Adrian Tchaikovsky – Kinderen van de herinnering (SF)
Kinderen van de tijd 3
Iceberg Books, Amsterdam (2024)
Oorspr.: Children of Memory, Tor UK (2022)
406 pagina’s, € 24,99
Vertaling: Lia Belt
Omslag: Macmillan Publishers International Ltd./Michael van Zijl
Adrian Tchaikowsky is voor mij de SF Held van vandaag de dag. Halverwege de jaren tachtig, jaren negentig, was dat Vernor Vinge voor mij, die afgelopen week overleed aan de gevolgen van progressieve Parkinson. Ook helden overkomt dit. Triest!!! Reden te meer om, als ik in mei een weekje op vakantie ga, zijn boeken weer eens tot me te gaan nemen. Nog niets van hem gelezen? Ik raad het met liefde aan.
Maar goed… bovenstaand moest me even van het hart, zo hard trof het nieuws van zijn verscheiden me. Maar nu… Adrian Tchaikovsky ‘Kinderen van de herinnering’ de waanzinnig mooie afsluiting van de ‘Kinderen van de Tijd’ trilogie. Deze trilogie won in 2023 de Hugo Award voor beste serie en dat was niet voor niets. Bij geruchte (ik las het volgens mij op facebook) kreeg ik in de smiezen dat Adrian Tchaikovsky bezig zou zijn aan een vierde deel, wat heel goed mogelijk zou kunnen zijn (volgens mij), dus eens naarstig op zoek. Maar het enige dat ik vond was dit: https://www.risingshadow.net/book/65439-children-of-time-book-4 wat vrij magertjes was, mocht het waar zijn dat dit vierde deel in 2024 op de markt zou komen. Misschien toch een gevalletje: Whishfull thinking? Maar goed… kletskoek of waarheid… de trilogie an sich is al meer dan reden genoeg het aan te schaffen en er in te duiken. Let op dat je in de tussentijd af en toe eens adem haalt, anders loop je zeer zeker gerede kans om erin te verdrinken!!!
Het derde deel, zucht! Lang (nou ja… het leek lang) verwacht, nu gekomen. Ik was blij. Genoten van de eerste twee delen. Verwonderd, verbaasd, verdwaasd en vergenoegd! Ja… ik weet het, de superlatieven vliegen je om de oren, maar er zijn geen superlatieven genoeg om aan te geven, hoezeer ik van deze trilogie genoten heb.
Het meisje Liff, kleindochter van Heorest Holt, de oude kapitein die het schip, de Enkidu, van de aarde naar Imir bracht. Ze is nieuwsgierig en leergierig! En… haar lerares Miranda, die samenleeft met Fabian, die een telescoop heeft en naar de sterren kijkt. Het is zomaar een eiland van mensen in een onverschillige zee van een vreemdeling wantrouwende gemeenschap op Imir.
Miranda is een mens (met een hoofdletter M), een afstammeling van het volk van Kerns Wereld. Maar ook een samengesteld wezen, dat geestelijk bestaat uit alle bekende wezens van Nod, Kerns Wereld en Damascus. Het wezen is al samengesteld uit alle rassen die het in het verleden heeft ontmoet. Ze registreren en kopiëren de mentale toestand van hun gastheren en slaan het op in de erfelijke informatie die op atomaire schaal in hun celwanden is geschreven. Zodoende omvatten ze een veelheid van geesten.
Maar ook is ‘Kinderen van de herinnering’ het verhaal van de opkomst én de val van Imir en haar bewoners. Het is het verhaal van Liff én… nog heel veel meer, maar daar kan én wil ik verder niets over kwijt. Ik zou gemakkelijk de verwondering en bewondering kunnen vernachelen en dat ik het laatste wat ik zou willen. Beleef het zoals ik. Vergeet wat ik eerder zei en geniet!!!
Nog even dit. Nu deze trilogie van Adrian Tchakovsky gedaan is, hoop ik maar dat Iceberg Books gewoon aan de volgende begint. Wat te denken van bijvoorbeeld: ‘Final Architecture Trilogy!’ Ik zeg maar iets. Duid het mij niet euvel, maar dat lijkt me meer dan lekker. Iets anders van de man mag natuurlijk ook! Wat te denken van de standalone’s: ‘The Doors of Eden’, of: ‘Elder Race’, of misschien wel: ‘Alien Clay’. Doe maar wat, alles is goed!!!
Jos Lexmond
Maar… Jij vond het een lekker boek dus? De meningen lopen nogal uiteen. Ik vond het geweldig en heb een flink potje gesnotterd om het plot. Lekker actueel ook! En de verwijzing naar de 2 raven van Odin is awesome. Dit boek liet me weer eens goed nadenken over wat bewustzijn en geheugen nu eigenlijk is.
Ha… de meningen kunnen me de pot op!!! Ook ik vond het geweldig en ook ik heb een brok weg moeten slikken op het eind! Ik ga over een tijdje er nog eens goed voor zitten en de hele trilogie achter elkaar doen. Daar verheug ik me nu al vast op!!! Waarschijnlijk nog veel mooier!
Mooie recensie Jos! Ik heb deze week deel 2 van de trilogie, Kinderen van de ondergang, uitgelezen. Knap, magistraal, duizelingwekkend. Dat de beste man met zo weinig dialoog toch zo’n intens boeiende boeken kan schrijven, dat is veelzeggend en dwingt respect af. De meningen mogen uiteen lopen, maar net als voor jou kunnen die voor mij de geweldige p(l)ot op. Jouw recensie sterkt mij nog meer dat ik deel 3, Kinderen van de herinnering, als een overheerlijke taart, straks lekkerbekkend als het toetje van deze trilogie kan aansnijden. Euh, trilogie? Ik Adrian zelf in Deventer, tijdens zijn interview door Roderick Leeuwenhart bij boekhandel Broekhuis, inderdaad iets horen zeggen over een deel 4. Niet echt wishful thinking dus, hoewel dat bij ‘s mans boeken volledig begrijpelijk is.
Overigens dank voor het noemen van Vernor Vinge. Inderdaad triest. Ik schaam mij te moeten bekennen dat ik nog niks van hem gelezen heb, daarom zojuist ‘A fire upon the deep’ van hem gekocht.
Dank Erwin! Er komt inderdaad een vierde deel, en wie weet… in ieder geval weer iets om naar uit te kijken. Bovendien heeft Iceberg Books de intentie meer van hem te gaan vertalen. Laat maar komen zou ik zeggen!!!
En wat Vernor Vinge betreft… niets om voor te schamen. Een mens kan nu eenmaal niet alles lezen, maar hij zit wel, wat mij betreft, in dezelfde buitencategorie als Adrian Tchaikowsky! Ik ben benieuwd wat je van ‘A Fire Upon the Deep’ vond!!!