November – Thomas Olde Heuvelt (HO)
Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam (2022)
457 pagina’s, € 22,99
Omslag: DPS Design & Prepress Studio
Ergens, tijdens het lezen van ‘November’, zag ik op facebook, iemand schrijven dat hij Thomas Olde Heuvelt beter vond dan Stephen King. Dat zinnetje spookte al een hele tijd door mijn hoofd en op onbewaakte momenten, dat mijn brein niets anders te doen had (komt heel sporadisch voor), was ik het daarmee eens. Maar… eigenlijk wist ik het niet en eigenlijk weet ik het nog steeds niet. Stephen King is natuurlijk bij leven al een legende en zijn laatste boek ‘Fairy Tale’ was weer een bonbon tussen de chocolaatjes. Alhoewel het daar blijkbaar ook niet iedereen het helemaal eens mee was. Hoe dan ook… ik houd van Stephen King en ik houd van Thomas Olde Heuvelt en wie beter is dan wie, kan me eigenlijk niet zo heel erg veel schelen. Stephen King is min of meer aan het einde van zijn carrière, al schrijft hij nog steeds als een malle en Thomas Olde Heuvelt staat nog enigszins aan het begin, ofschoon hij al een heel behoorlijke staat van dienst heeft. Hoe het ook zij… van beiden gaan we nog steeds een hele hoop moois lezen en daar gaat het om.
‘November’ is alweer een mooi verhaal. Mooi? Schitterend! Ik dacht niet dat hij ‘Orakel’ zou kunnen overtreffen, maar doet dat toch maar mooi. Ergens las ik, vraag me niet waar, want ik weet het echt niet meer, dat de kracht van Thomas Olde Heuvelt was, dat hij zijn hoofdpersonen toch nog een Nederlands tintje mee gaf. In eerdere boeken van hem was dat zo, maar in ‘November’ kan ik dat Nederlandse tintje toch niet echt ontdekken. De personen in ‘November’ zijn Amerikaanser dan de Amerikanen. Misschien dat zij verre, hele verre, voorouders hebben die Nederlanders waren, maar dichterbij dan dat zullen ze niet komen, denk ik zo. Maar wat maakt het uit. Ze zijn wie ze zijn en ze zijn zo omdat Thomas ze zo heeft willen laten zijn. De schrijver maakt de dienst uit.
Het verhaal zelf. Het speelt zich voornamelijk af in Bird Street in het plaatsje Lock Haven, Washington. De straat blaakt van het geluk. Er wonen gelukkige mensen met mooie grote huizen en met mooie dure auto’s. De mensen stralen het geluk ook uit. Allemaal zijn ze gezond, fysiek in een goede conditie en hebben succesvolle carrières. Hun kinderen zijn getalenteerd en beloftes voor de toekomst. Kortom… de straat is gelukkig. Bovenmatig en bovennatuurlijk gelukkig. Maar… dat geluk komt met een prijs.
Als het verhaal opent is het 3 november. Het is de derde dag van november en de jaarlijkse ellende is net begonnen. Ineens is alle geluk door de schoorsteen. Verdwenen, in rook opgegaan. De Donkere Dagen zijn aangebroken. Waren ze de andere elf maanden van het jaar overmatig gelukkig, nu zijn ze, voor een maand, overmatig ongelukkig. Wat hen overkomt is niet onoverkomelijk, maar wel lastig en werkt op de zenuwen. En… zoals elk jaar, moet er iemand dood, dat is de prijs van geluk. Sterven door hun hand. Maar wie en hoe en is dat hun gelukkige leven, de rest van het jaar, waard?
Thomas Olde Heuvelt weet als geen ander de spanning met stukjes en beetjes, subtiel en rustig op te voeren. Het verhaal grijpt je bij de strot zo gauw als je eraan begint en ik weet niet hoe het met jullie was (als je het al gelezen hebt), maar mij liet het niet meer los. Je wilt door en slaap is dan niet heel erg belangrijk meer (dat merkt je de volgende dag wel weer). Je voelt het ongemak en telkens als er weer iets onaangenaams gebeurt in die novembermaand, dan voelt dat net zo aan, zoals de lijdende voorwerpen het ondergaan in het verhaal.
‘November’ is geen slash horror. Er worden geen mensen leeggezogen of in mootjes gehakt. De bewoners van Bird Street zijn gewone mensen, zoals jij en ik. En hun angsten zijn dezelfde als die jij en ik hebben. Maar er een ding wat wij als gewone mensen niet hebben en dat is dat wij onze ziel niet aan de duivel verkocht hebben voor elf maanden geluk per jaar. Zij wel!!!
Mocht je het tot nu toe niet gelezen hebben, dan kan ik het jullie van harte aanbevelen. Zet het in ieder geval vast op je Te Lezen lijstje. En lees het dan ook werkelijk. Je zult er geen spijt van krijgen. Ik ben alvast meer dan benieuwd naar het volgende boek van Thomas Olde Heuvelt!!!
Jos Lexmond