Omen, een apocalyptische SF-Collectie (YSF)
Dutch Venture Publishing, Utrecht (2023)
181 pagina’s; prijs 16,95
Samenstelling: Ünver Alibey
Omslag: Jen Minkman
Vertaling: Jen Minkman
Het leven van deze recensent gaat toch wel over rozen. Buiten (nogal) wat medische malheur, waar ik geen controle over heb, gaat het leven qua boeken… Fantastisch!!! Ik lees boeken, bundels en anthologieën zonder weerga en met ‘Omen’ heb ik ook weer iets speciaals in handen. Nooit eerder recenseerde ik iets van Dutch Venture Publishing (vanaf nu DVP genoemd). Natuurlijk, DVP is een Young Adult uitgever en als ik iets absoluut niet ben… is een Young Adult. Je zou me eerder als Old Adult kunnen kwalificeren. Maar dat maakt voor mij in ieder geval niets uit. Ik lees net zo makkelijk een jeugdboek, een prentenboek, een Young Adult boek, of een boek voor volwassen. Ik had al eerder een keer een aanvraag bij DVP gedaan, maar kreeg toen nul op rekest. Gelukkig kreeg ik op een gegeven moment contact met Cathinca van Sprundel via facebook, waarbij ik mijn interesse in ‘Omen’ ventileerde, waarvan ik het aanstaande verschijnen al veel eerder opmerkte. Dat leidde weer tot contact met Jen Minkman, et voilà… een recensie-exemplaar in de bus! Blij mee… én benieuwd naar!
‘Omen’. Waar de naam van deze anthologie vandaan komt… dat weet ik niet. Er is geen titelverhaal in het boek zelf. Een omen is, vertaald uit het Oud-Romeins, een voorteken. Het heeft in de fantastieke wereld een negatieve lading, zeg maar: Horror. We herinneren ons natuurlijk de film: ‘The Omen’ uit 1976, met een aantal vervolgen. Dat was behoorlijk eng. Dystopie… dat is ook behoorlijk eng. Misschien heeft het daarmee te maken én misschien het feit dat je tegenwoordig de omens (omina) kunt lezen en zelf zien dat het niet goed gaat met de wereld. Dystopie is de tegenhanger van utopie en geeft aan dat de wereld naar de knopen gaat (ik had iets anders willen schrijven, maar toch maar niet gedaan), of gegaan is. Er zijn heel erg veel dystopische verhalen in omloop vandaag de dag, die stuk voor stuk weinig goeds voorspellen.
‘Omen’ bevat negen dystopische verhalen, verzameld door Ünver Alibey, een Turks-Cypriotische schrijver, waarvan ‘Bloemenkind’, een jeugdfantasie, afgelopen mei bij DVP verscheen. ‘Omen’ bevat verhalen van schrijvers uit landen, zoals onder andere Turkije, Griekenland, Italië enzovoort, waar we nooit fantastieke verhalen van te lezen krijgen, dus dat maakt het voor mij zo interessant. Ik vind het een dappere uitgave van DVP. Je moet maar afwachten hoe zoiets uitpakt. We zullen de verhalen een voor eens overlopen.
Allereerst is er een inleidend voorwoord door de samensteller, Ünver Alibey. Daar kan ik het in grote lijnen wel mee eens zijn. De genoemde titels, daar kan je over natuurlijk over discussiëren. Of het wel de juiste zijn, of dat er wel recentere zijn te benoemen, maar ik vind het goed zoals het is!!!
-Cathinca van Sprundel – Vergeet-me-niet.arch (YSF)
Een beschrijving van een tocht van de ene beschermde enclave naar de andere. Als je ‘De weg’ van Cormack McCarthy hebt gelezen, dan is dit verhaal er een ietwat zwakke afspiegeling van. Maar voor de YA van tegenwoordig is dit een vrij heftige tocht door een apocalyptisch landschap op zoek naar een gastvrije leefgemeenschap. Mooi verteld!!!
-Joanne Carlton – Uitgangsdag (YSF)
Verhaal van de Belgische auteur, waarvan we als Sandra J. Paul al meer hebben mogen smaken. Sombere vertelling van een vrouw in een grijze wereld, die door klimaatontkenning geworden is wat hij is vandaag. Je werkt zeven dagen in de week in een grijze gevangenis, waarin je einde komt op je 35ste levensjaar, om plaats te maken voor een jongere generatie. Prima verhaal, waarin verlies een grote rol speelt.
-Funda Özlem Şeran – Hammamhitte (YSF)
Verhaal van een Turkse schrijfster. In eerste instantie denk je: “Waar gaat dit over?”, maar als je even volhoudt wordt het hilarische dolle pret van een ‘Na de mens’ verhaal. Ik heb ervan genoten. Op een verhaal als dit had ik gehoopt in deze anthologie. Ik hoop dat ik nog eens iets meer van haar lees!
-Dimitra Nikolaidou – Een oeroude ziekte (YSF)
Verhaal van een Turks-Cypriotische schrijfster. Op zich is ‘Een oeroude ziekte’ een fascinerend verhaal, maar het balanceert op een nogal zeer smalle basis van geloofwaardigheid. Bovendien is er iets in dit verhaal (De vertelling zelf? De vertaling? De redactie?) niet helemaal op orde, zodat de leesbaarheid er niet beter op wordt.
-Colin O’Sullivan – Opstand: Aan (YSF)
Een Ierse schrijver die in Japan woont. Hij schrijft een prachtig en intrigerend verhaal over een overblijvende stad met verrotte regenbogen en chemische wolken. Een stad die in de gaten wordt gehouden vanuit een trein, die maar doordendert, tot… Een gruwelijke dystopie, een dictatoriaal bewind…, maar schitterend geschreven!!!
-Seran Demiral – De Storm (YSF)
De Turkse schrijver Seran Demiral schotelt ons een vreemd, maar intrigerend én irritant verhaal voor. De aarde is overgenomen. Door wie, of wat? Wat het te maken heeft met de Triffids, zal me altijd wel een raadsel blijven. Misschien dat dit pas duidelijk wordt als dit verhaal een boek geworden is.
-Kostas Charitos – De vogelverschrikker (YSF)
De Griekse schrijver Kostas Charitos is een leraar scheidkunde. Hij beschrijft een onvruchtbare wereld, waar een jongen in een project erin slaagt gras te laten groeien op een stukje schoongemaakte grond. De zon is een killer, zodat de meeste mensen ’s nachts leven. Zijn de vogelverschrikkers… Prachtig dystopisch verhaal, zoals ik ze meer wil zien!!!
-Lara Reims – Ik zie je aan de andere kant (YSF)
Waanzinnig mooi verhaal van onze eigen Lara Reims. Ze woont, schrijft en werkt in Roemenië en Frankrijk. Zoals ik al zei… waanzinnig mooi verhaal over de mogelijkheden en onmogelijkheden van AI’s. Claire’s geeft haar AI steeds meer verantwoordelijkheden en komt uiteindelijk zichzelf tegen. Een dystopie, die voor haar een utopie lijkt, maar is dat ook zo? Lara Reims… ik zie haar graag ook eens een verhaal voor volwassenen vertellen!
-Chaira di Giorgi – De Tijdspringer (YSF)
Chiara di Giorgi is een Italiaanse schrijfster, die in Duitsland woont, en zich nogal met tijd bezighoudt. Wel… dit verhaal is er een voorbeeld van. ‘De Tijdspringer’ is wel een grappig verhaal, wat verder niet zoveel inhoud heeft. Het is een hele hoop geklets in de ruimte, of tijd, zo u wilt.
Als je alle plussen en minnen bij elkaar telt, dan kom je er op uit dat ‘Omen’ een goede anthologie is met een paar briljante verhalen en een paar verhalen die beter niet opgenomen had kunnen worden. Komt daar smaak bij kijken? Mogelijk… maar niet voor mij, denk ik. Al heel wat jaren recenseer ik inmiddels en ik herken een goed verhaal als ik er een zie. En… uiteraard werkt dat natuurlijk ook de andere kant op.
Zoals ik al in mijn aanhef zei… ik vind het een dappere zet van DVP om een anthologie als ‘Omen’ uit te geven. Je steekt als uitgever toch je nek uit. De meeste auteurs zijn onbekend en onbekend is meestal onbemind. Dus… een dikke duim voor DVP. Ik ben altijd te vinden voor een nieuw experiment, als dat er nog eens komt. Tot slot nog een opmerking… een aantal verhalen is uit het Engels vertaald. De bibliograaf in mij, zou graag die Engelse titels in het colofon willen zien, alsmede de bron van waaruit de verhalen (mogelijk) afkomstig zijn. Ik neem niet aan dat alle verhalen speciaal voor deze anthologie geschreven zijn.
Jos Lexmond