De Heren XVII – Roderick Leeuwenhart (SF)
De Zwijgende Aarde, deel 6
Quasis Uitgevers (2021)
217 pagina’s; prijs 17,00
Omslag: Loek Weijts
ISBN 978-94-92099-50-1
Het eerste wat ik zag toen ik dit boek opensloeg was: ‘Voor Tais Teng, vriend en mentor’ en het eerste wat ik dacht toen ik ‘De Heren XVII’ dichtsloeg was: ‘Zo een vriend en mentor, wens ik elke schrijver toe.’ Niets ten kwade van alle andere Nederlandstalige auteurs, maar ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van de pennenvrucht van Roderick Leeuwenhart. Ik las ergens een opmerking van iemand die niet erg van militaristische SF hield, maar mij deed het meteen aan Orson Scott Card denken, die ook nogal wat militaristische SF in de Ender reeks (vertaald en onvertaald) deed en soms zijn leidinggevende (weet niet meer zeker of het Ender zelf was) net zulke slimme streken uit liet halen als Roderick zijn Milan Zhou, liet doen.
Ik heb mijn eerdere recensies over ‘De Zwijgende Aarde’ reeks er nog eens op nageslagen en ik wist het nog wel, maar heb ik het nogmaals gezien… ik was al zwaar onder de indruk van deze reeks, geschreven door het neusje van de zalm van de Nederlandstalige schrijvers. Uiteraard missen er nog wel een paar (of wel zeker meer dan een paar), maar daar kom ik later nog wel even op terug. Eerst het verhaal.
Ik had duidelijk de eerdere vijf delen nog eens tot me moeten nemen. Eerlijk gezegd had ik geen zesde deel meer verwacht, maar de vreugde was wel groot toen die op de deurmat viel. De Zwijging, een totale planetaire black-out, is voorbij. Hoe die voorbij ging en wat er eigenlijk aan de hand was, dus waarom ‘De Zwijging’ er was, daarvoor had ik de eerdere vijf delen nogmaals moeten lezen, maar ik nam de situatie voor waar aan en vetrok met een blank geheugen en zonder vooroordelen. Later zal ik (hoop ik dan maar) de schade nog eens inhalen.
Het is in ieder geval een feit dat de VAHA weer opleeft onder leiding van de Indonesische prinses Siti Suryangha, een van de Heren XVII, die met een militaire interventie een poging wil doen de voor Nederland verloren ruimtekoloniën terug te winnen. Wat een bliksemsnelle militaire operatie tegen Titan (de grootste en steenrijke kolonie) moet worden, wordt een regelrechte ramp, wat de Aarde op het randje van de afgrond brengt. Het is de eerste nederlaag van Milan Zhou, de jonge meesterstrateeg die prinses Suryangha voor haar karretje heeft gespannen. Eigenlijk heb ik al teveel verteld en bij deze de verplichting, als je de eerste vijf delen natuurlijk al hebt gelezen, om deze snel aan te schaffen en te genieten! Zo niet… dan de schade inhalen en de andere vijf ook aanschaffen!
Voordat ik een SF adept werd, was ik een groot liefhebber van de ontdekkingsreizen van de Nederlanders onder de vlag van het VOC en ook het WIC voeren. De analogie met de VAHA is natuurlijk snel gemaakt. Ik was een groot bewonderaar van het feit dat wij als klein landje (De Zeven Provinciën was nog kleiner was dan het hedendaagse Nederland), een grote speler waren op de wereldzeeën. Je mag ook wel zeggen dat de basis voor ons welvarende vaderland in de tijd van de VOC en WIC gelegd werd. Van de gouden eeuw was het helemaal niet zo’n grote stap naar de 24ste eeuw.
Nu dit zesde deel een feit is, lijkt het me niet zo’n grote stap meer naar een zevende en meer delen. Er zijn denkelijk nog meer dan genoeg verhalen in ‘De zwijgende aarde’ reeks te vertellen zonder dat het saai wordt. En als je dan eens kijkt naar wie er allemaal nog niet aan de reeks heeft bijgedragen, dan kom je natuurlijk al gauw bij Tais Teng uit, of Jaap Boekestein, of samen… misschien een semi ziltpunk verhaal. Paul van Leeuwenkamp lijkt me interessant, Peter Kaptein, Antoni Dol, of wat te denken van onze zuiderburen: Guido Eekhaut, Karel Smolders of Nico de Braeckeleer, voor een meer internationaal tintje. Frank Roger lijkt me ook leuk, waarschijnlijk is een heel boek niets voor hem, maar een veertigtal verhalen in een bundel… kan nooit slecht zijn. Mike Jansen, daag hem niet uit. Thomas Olde Heuvelt zal inmiddels wel een maatje te groot zijn, maar stel je toch eens voor! Of een verhalenwedstrijd in het ‘Zwijgende aarde’ universum, met uiteraard een bijbehorende anthologie… ook niet gek. U ziet… de mogelijkheden zijn legio en dan heb ik bij lange na niet elke mogelijkheid genoemd. Het kunnen natuurlijk ook anderen als ‘The Usual Suspects’ zijn. Hoe dan ook… wat mij betreft is het verhaal nog lang niet verteld. Er kunnen nog vele hoofdstukken volgen, en… die volg ik tegen die tijd met liefde en plezier allemaal!!!
Jos Lexmond