Dor – Neal Shusterman & Jarrod Shusterman (YSF)
Uitgeverij Fantoom (2019)
453 pagina’s; prijs 22,50
Oorspr.: Dry (Simon & Schuster Books For Young Readers, Nrew York – 2018)
Omslag: Jay Shaw
Vertaling: Lydia Meeder
We worden tegenwoordig doodgegooid met Dystopie. Nou ja… doodgegegooid? Een beetje nuanceren dan maar. Young Adults worden doorgegooid met Dystopie. In de volwassen wereld komen er ook nog wel wat doemscenario’s voorbij natuurlijk, maar in de Young Adult scene is het schering en inslag. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat de jeugd tegenwoordig, met Greta Thurnberg voorop, bereid is om actie te voeren en te staken voor het milieu. Goede zaak natuurlijk.
Hoe dan ook… ik moet zeggen dat ik wel van een goed rampenverhaal houd. Altijd al gehad. Hoe rampzaliger… hoe beter. Rampenromans met een SF inslag… daar kon je me bij wijzer van spreken in het midden van de nacht voor wakker maken. Sterker nog… ik bleef gewoon wakker tot ik het boek uithad en peinsde er daarna nog wat verder over. Over bijvoorbeeld, als het mij en de mijnen zou overkomen. Hoe zou ik daarin staan? Totale paniek? Wanhoop? Hoe zou ik rampen, welke en met welke intensiteit dan ook, kunnen overleven, of überhaupt… zou willen overleven. Niet dat ik daar een prepper van geworden ben. Iemand die zich voorbereid op elk rampscenario dan ook, zich ingraaft en levensmiddelen en dergelijke opslaat om het na een ramp nog een hele tijd te kunnen overleven. Preppers wonen trouwens niet allemaal in de Verenigde Staten, hier in Nederland, preciezer in Ruinen, hadden we er ook eentje zo bleek laatst en Jehosophat weet, hoeveel er nog meer zijn die zich ergens verborgen houden met atoomschuilkelders, arken van Noach of anderzijds, met heel veel houdbare potjes groente en lang houdbare andere voedingswaren. Ik niet. Ik denk dat ik het niet heel erg lang wil uithouden in een verwoeste wereld, waarin de omstandigheden er niet veel beter op worden. Ik wordt maar liever meteen van de aardbol geveegd. Je kunt er maar beter meteen van af zijn, dan nog tijden doorploeteren en dan uiteindelijk, na een hoop ellende, alsnog het loodje te leggen.
Maar goed… zo is niet iedereen. In ‘Dor’ zijn er ook mensen die zich voorbereiden op van alles en nog wat en daar ook niet heel erg goed uitkomen. Want als er zoiets gebeurd dat er geen water meer uit de kraan komt, zoals in ‘Dor’ valt het dunne laagje beschaving dat wij met ons meedragen al heel erg snel als het doek na het laatste applaus bij een toneelvoorstelling en zijn je voorraden heel erg snel verdwenen als sneeuw voor de zon. Al heel snel kijken de buren met een afgunstige blik naar jouw watertank die nog gevuld is, terwijl zij de laatste druppels uit een flesje mineraal water gewrongen hebben. Men kan een hele tijd zonder eten, maar water is een eerste levensbehoefte. Wij bestaan tenslotte uit vijftig tot zestig procent uit water en als dat minder wordt, voel je jezelf ook al gauw heel wat minder. Al snel ontstaat er een oorlogssituatie die om water draait en waarbij buren elkaar al naar het leven staan.
Vader en zoon Shusterman hebben leuk samengewerkt en het hoeft wat mij betreft zeker niet de laatste keer te zijn. Goed verhaal, voortvarend geschreven zodat je het ademloos leest en eigenlijk alleen maar wilt weten hoe het allemaal verder gaat en afloopt. Als het al afloopt, want het zou zo maar kunnen gebeuren en het zou zomaar nog eens kunnen gebeuren. Ik kreeg bij dit boek een flesje met water meegestuurd. Ik heb het maar stiekem op een veilig plekje gezet. Al prep ik niet… je weet toch maar nooit of het ooit nog van pas komt!
Jos Lexmond