Nico De Braeckeleer – Echo (FA)
Uitgeverij Phoenix Books, Temse (2025)
266 pagina’s; Prijs 19,99
Omslag: Christina Parker Smith/Designs by Lotte
Nico de Braeckeleer… wie kent hem niet? Ik zou het niet weten! Nou zal hij in België wel bekender zijn dan in Nederland en dan misschien ook bekender als scenarist van teveel om op te noemen. Als je op Fantastiek gebied gaat kijken, dan is hij heel erg betrokken bij Studio 100, alwaar hij jeugdboeken schrijft in de series: Mega Mindy, Het Huis Anubis, Rox en Nachtwacht. Maar ook bij reguliere uitgeverijen is hij meer dan bekend met reeksen als: Adem en Bron, Boe!Kids en Astrokidz, Het Kattenmeisje en Middernacht! Reeksen waar ik inmiddels in de loop van de tijd al verschillende boeken van heb gelezen én gerecenseerd. En verhalen, zowel voor de jeugd als voor volwassen, zijn in legio anthologieën verschenen. Hoe dan ook… je merkt… ik noem niet alles, want dat kom ik niet aan het recenseren van Echo toe. Maar dat Nico een bezig baasje is, daar kan niemand om heen.
Uiteraard is hij ook op volwassenen gebied bezig, maar… te weinig naar mijn zin. Slechts een tweetal, mij bekend. Nachtblauw (2008) en Enigma (2010). Ik dacht Nachtblauw al gerecenseerd te hebben, maar ik kan het, in mijn redelijk (!) georganiseerd archief, niet meer vinden. Gelukkig is aan de stilte op dat gebied een einde gekomen met het onlangs verschijnen van Echo!
Maar goed… genoeg van dit alles! Over naar het belang van de dag en dat is natuurlijk: Echo! Op de omslag staat mysterieuze thriller. Ja… dat is het, maar ook nog veel meer! Ik heb dagen nagedacht hoe ik deze recensie in moest kleden, want het is oh zo gemakkelijk om iets weg te geven en daardoor jullie bewondering én ook verbazing, gelijk als ik die beleefde, in een streek weg te gummen! Het lijkt erop alsof ik er uit ben, maar dat is eigenlijk niet zo. Ik twijfel nog steeds! Maar… dat kan ik blijven doen en dan kom ik, en jullie, geen steek verder. Ik ga dus (deels) vertellen zoals ik het beleefd heb. Ik heb namelijk een aantal aantekeningen gemaakt en die ga ik letterlijk overbrengen. Dus… zoals ik het las!
Ik ging er eens goed voor zitten. Het verhaal opent lyrisch! Het verhaal van het roodborstje is liefdebol verteld! Ik werd er door geraakt! Het vervolg van Yaro, het kindje dat Caitlin en Afram (haar man, geboren in Zuid-Afrika) verloren toen Caitlin nog maar zestien weken zwanger was, had én heeft een grote impact op hun beiden, wat het begin vormt van Echo.
De vertelling verdiept de personages van Caitlin en Afram, haar relatie met haar vriendin Naomi en de hypnotherapeut Esmee, verbreedt de basis tot er een solide bodem ontstaat, waar het verhaal op rust. Een en ander maakt dat ik in het boek gezogen wordt en het laat me niet los. Het bezoek aan de te koop staande belle epoque villa en dan met name de kelder en de scene die zich daar afspeelt is angstaanjagend. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk door de wol geverfd ben tegenwoordig en ik sta niet zo heel erg gauw te kijken van een verhaal, maar dit… huiveringwekkend!
Het is inmiddels een dag later. Gisteravond kon ik het boek niet wegleggen. Het werd maar later en later! Na het angstaanjagende hoofdstuk 6, moest ik me dwingen het boek weg te leggen, om me voor te nemen nogmaals bij hoofdstuk 6 te beginnen. Gewoon om te kijken of het echt zo huiveringwekkend was. En… dat was het! Goeie dag zeg!!! Heel erg eng én… dan zit je pas op een/vijfde van het boek!
Aan het eind van deze avond ben ik op tot ongeveer halverwege gevorderd. De gebeurtenissen dragen de echo van hoofdstuk 6 met zich mee en wringen zich tussen alle reten en kieren van het verhaal, de dreiging is voelbaar tussen de regels. Het verhaal sleurt me aan mijn haar door het boek heen. De spanning wordt steeds verder opgevoerd, het begint echt een beetje onhoudbaar te worden. Ik begin naar de ontlading te verlangen!!!
Het verhaal gaat nog verder, maar ik houd met de verslaglegging op! Ik wil niets weggeven! Uiteraard las ik nog een avond, de adem inhoudend, verder. Een onthutsende plottwist, gevolg door een tweede (weliswaar niet zo heftig als de eerste) veranderde alles waar je houvast aan had.
Het is knap zoals Nico mij bespeeld heeft! Hij heeft allerlei aannames in mijn hoofd geplant en tot wasdom later komen. Hij controleerde mijn gedachten compleet en duwde mijn hersenen die kant op, die HIJ wilde dat ze gingen. Eerlijk gezegd ben ik wel een beetje verbaasd, omdat ik zo gemakkelijk te beïnvloeden was.
Echo is een briljant verhaal, wat uiteindelijk een paranormale, mysterieuze en psychologische thriller opleverde, die mijn leven drie dagen lang heeft beheerst. Hulde Nico!!! En wacht nu alsjeblieft niet weer zo lang! Ik wil graag heel veel meer moois én schokkend werk van je lezen!!!
Jos Lexmond