Sophia Drenth – Mistflarden & Moordjuweeltjes (Gemengd)
Staaldruk (Eigen beheer) (2025)
388 pagina’s; prijs € 40,00
Illustraties: Eva Toorenent, Ken Broeders, Natasja van Gestel, Robin Rozendal, Sandy Butchers, Ines Borba, Elora Sperber, Sue Art Studio, Corpuscrown, Hollow Moon Art, Studio Dies, Gidion van de Swaluw, Iris van Hassel, Studio Sui, Loeff Bureau Creative en Marc Scherbateyev.
Omslag: Maurice Evan/Joke Wijn/Eva Toorenent
Verkrijgbaar op: https://www.sophiadrenth.com/
Sophia, een vrouw, een schrijfster én inmiddels (in mijn beleving in ieder geval) een vriendin (hoop dat ik dat nog steeds mag zeggen na deze recensie)! Ik volg haar ontboezemingen al eeuwen op Facebook en vind haar geregeld onzeker, kwetsbaar en fragiel. Maar in werkelijkheid is ze beresterk. Een vrouw met pure wilskracht en visie. Eentje die door roeien en ruiten gaat om haar doel te bereiken. Dat is Sophia en zo zal het gebeuren. Vandaar dat ze al zoveel moois aan de wereld getoond heeft en altijd op haar manier, zoals zij het wil! Buigen of barsten! En natuurlijk, het gaat niet altijd van een leien dakje. Haar onwillige lijf zet dan de dagen weer in een zwart gat om, waar niet uit te komen lijkt. Maar altijd klauwt Sophia zich weer een weg omhoog uit dat gat en komt er steeds weer sterker uit. She’s my kind of woman!
Met Mistflarden & Moordjuweeltjes heeft ze onlangs alweer iets moois op de wereld gezet! Met als een van de hoogtepunten het winnende verhaal van de Harland Prijs 2024 Waar de mist ons niet raakt. Voor de uitgave koos ze ervoor voor het fenomeen crowdfunding om het te financieren. Dat is een uiterst riskante vorm natuurlijk. Als je niet voldoende fondsen bij elkaar krijgt, dan is je project gedoemd te mislukken. Maar… dat gebeurde niet. Ze haalde zelfs meer geld op dan beraamd en kon daardoor nog een paar wensen meer uit laten komen! Ze heeft waarschijnlijk een zeer hoge gun factor tot haar beschikking!
Uiteraard heeft ze het allemaal weer zelf gedaan, uitgezonderd de illustraties. Daar zocht ze een aantal bekende én onbekende illustratoren voor uit. De buitenkant van het boek met de sprayed edges, de prachtige hardcover omslag, is een plaatje geworden!
En dan nu de binnenkant! In haar voorwoord zegt Sophia niet alle verhalen in een keer achter elkaar te lezen. Dat komt goed uit! Dat deed ik gelukkig toch al niet. Normaal gesproken lees ik een verhaal uit een anthologie, bundel of tijdschrift en dan nog een deel uit een boek. Dan geef je de verhaal kans te ademen en in te dalen en zich te ontwikkelen en aan te komen in je brein. Maar goed, genoeg gekletst. We gaan beginnen!
Na de introductie door Kim ten Tusscher en het voorwoord door Sophia zelf beginnen we bij:
– Gedichten van licht en schaduw (geen fantastiek). Geïllustreerd door: Ines Borba
Pracht van een verhaal! Het grijpt je bij je strot en sleurt je het hele verhaal door! Ademloos welhaast, zodat je, na de laatste letter naar adem snakt. Het is een verhaal van een fotograaf, gegrepen door de daden van een kunstenaar, die moordend door Parijs trekt en lichamen achterlaat om te fotograferen in waanzinnige poses. Wordt de fotograaf de kunstenaar, of de kunstenaar de fotograaf? Zoals gezegd… een prachtig verhaal, maar helaas geen fantastiek!
– Sahers dans (SF). Geïllustreerd door: Iris van Hassel
Dit verhaal verscheen eerder in HSF 282 (2023) en toen schreef ik al: “Sahers dans! Prachtig verhaal! Meer dan de moeite van het lezen waard!!!”, het verscheen uiteraard daarna in EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2023 (2024) en toen schreef ik: “Subliem, kort maar krachtig verhaal, over macht en onmacht, geestkracht en controle. In de duistere gangen en krochten, werd Saher gedwongen te vechten tegen onzichtbare vijanden. Maar een onvermoede, maar bekende en opgesloten geest komt haar te hulp!” I’ll rest my case!
– Dag, dromer (YFA). Geïllustreerd door: Robin Rozendaal
Mooi verteld verhaal, waar ik toch wel wat moeite had om de dromen en de werkelijkheid (zo die er al was) uit elkaar te houden. Het staat bol van de liefde voor wat ze doet. Mooier kan het niet zijn! Eerder verschenen in: Brave New Love (2018).
– Momentopname (SF). Geïllustreerd door: Studio Dies
Gruwelijk verhaal, ik kan niets anders zeggen! Ik heb er even over na moeten denken of het wel fantastiek was. Het peinzen duurde niet lang. Het was in zeker zin dystopische SF. Het verhaalt van een toekomst waarin je niet verder mag leven bij een bepaalde leeftijd en plaats moet maken voor een volgende generatie. Ik ben inmiddels van een bepaalde leeftijd en voelde me persoonlijk aangesproken. Maar goed… ik vertel er verder niets over en laat jullie het ijselijke en dystopische verhaal! Het verscheen eerder in Ganymedes 17 (2017).
– 15 denier (Geen fantastiek). Geïllustreerd door: Marc Scherbateyev
Geweldig en humorvol verhaal! Magnifiek zoals de situatie beschreven wordt. Ook hier vertel in verder helemaal niets over. Ik gun jullie dezelfde lol als die ik had. Helaas… geen fantastiek!
– De poppenmaaksters van het Hoge Zand (HO). Geïllustreerd door: Sandy Butchers
Van het genre ben ik absoluut zeker, maar het subgenre krijg ik er absoluut niet bij verzonnen. Later nog maar een diep over peinzen. Het verhaal is uniek en zeker en vast origineel. Twee vrouwen, de tweelingzussen Clothine en Bellaine, maken van elk van de bewoners van het Hoge Zand een pop en als de pop af is… Heel erg mooi!!! Het verscheen eerder in: Fantastisch Strijdtoneel IV (2014) en in: Sintel 3 (2018).
– Ergens tussen zonet en straks (HO). Geïllustreerd door: Gidion van de Swaluw
Een meer dan grimmig verhaal! Het verhaalt over baby’s, heel veel baby’s én rot van binnen! Is dit soms het hiernamaals? En… zoals ik al eerder memoreerde: Grimmig! Zo grimmig dat ik hier ook al geen subgenre aan kan hangen. Dat wil wel wat zeggen natuurlijk. Dat ook dit verhaal meer dan origineel is. Maar ik vond het vooral: Grimmig! Inderdaad met een hoofdletter, maar op een vreemde manier ook wel… Het verscheen eerder met de titel: Ergens tussen zonet en straks (waar het dode zuigelingen regent) in: Wonderwaan 48 (2018).
– Voor eeuwig (HO). Geïllustreerd door: Studio Sui
Indrukwekkend én ultrakort verhaal dat deel uitmaakt van de Wereld van de Bloedwetten. Een schilder vereeuwigd een eeuwig wezen, maar elke poging tot vereeuwiging is er langs. Tot… de schilder de geest krijgt! Pracht van een verhaal, waar geldt: kort is meer dan prima in dit geval!
– Onder de sterren (SF) . Geïllustreerd door Natasja van Gestel
Een relatie die zich zo dicht tegen de ander aan schurkt, dat er bijna een twee-eenheid ontstaat, maar dan wel een met eenrichtingsverkeer. Een waanzinnig mooi verhaal, dat smachten naar elkaar en de ontsteltenis daarvan. Het heeft een zekere schoonheid maar tegelijkertijd een gruwel. Bering is een ontdekkingsreiziger en een zender. Hij houdt een op een contact met Veder Lieverlee. Diens liefde groeit voor Bering (Ber), maar die liefde wordt niet beantwoord, tot…
– Fragmenten (FA). Geïllustreerd door: Sue Art Studio
Oh…wat schrijnend mooi! Wondere woorden en welk een affiniteit wekken ze op bij me… Bijna tot tranen geroerd lees ik de laatste zin van dit verhaal. Het eind van de man is het begin van de vrouw. De vrouw die door de tijd valt en lief en leed meemaakt in verschillende tijden met verschillende mannen. Maar… zo teder, zo intens. De tranen komen alsnog! Het verscheen eerder in: EdgeZero. De beste Nederlandse genreverhalen uit 2017 (2018) en won er de EdgeZero-Award van 2017 mee!
– Botbreuken voor mijnheer Stevens (SF). Geïllustreerd door: Corpuscrown
Dit verhaal was voor mij toch weer een twijfelgeval. Twijfelen of het fantastiek was of niet. Maar zojuist gezien hebbende dat mijn Fandata confrater (Marcel van de Rijst) ervoor gekozen heeft het als SF te bestempelen en het aldus het subgenre ‘Dystopisch’ én ‘Gedaanteverandering’ eraan gehangen heeft… kan ik, niets anders dan die beslissing volgen! Dus… Maar, het was welzeker fascinerend!
– Door het wereldvenster (FA). Geïllustreerd door: Loeff Bureau Creative
Lieflijk sprookje waarin das en haas door een openstaande wereldvenster in de wereld van het ongelukkige meisje terecht komen. Hoe zal dit aflopen? Mooi en liefdevol verteld!
– Goudvonkend engelenjaar (FA). Geïllustreerd door: Elora Sperber
Ik kan voor Goudvonkend engelenhaar geen woorden gevonden krijgen om uit te drukken hoe mooi ik het vind! Het raakte me vol aan alle kanten, terwijl ik het ademloos tot me nam. Op de een of andere manier is het fantastiek! Misschien dat er mensen zijn die het er niet in zien, maar voor mij is het een gevoel dat niet weg te redeneren is. Wat een waanzinnig verhaal! Echt!! Een verhaal met een Hoofdrol voor Rembrandt van Rijn. Lees het vooral én geniet! Het behaalde de 4e plaats in Waterloper 2024.
– Van de koude hand en het zwarte bloed (FA). Geïllustreerd door: Hollow-Moon-Art
Een verhaal met een behoorlijk hoog Beauty and the Beast gehalte, maar zeker ook met mythische invloeden en ook een sprookje is meer dan aanwezig. Sarsa’s moeder is de hoeder van het zwarte bloed. Maar ze is, zoals zoveel mensen, nog net niet bezweken aan de koude hand, ijskoorts. Sarsa gaat op zoek naar Goolhalu, het monster dat kleine kinderen, dieren en mensen verslind. Maar… het monster heeft zwart bloed, dat alles geneest, zelfs de koude hand. Ze vindt… Mooi verteld verhaal, dat eindigt zoals alle verhalen zouden moeten eindigen!
– Waar de mist ons niet raakt (HO). Geïllustreerd door: Eva Toorenent
Dit verhaal wilde ik al heel erg lang lezen. Sinds het de Harland Prijs won natuurlijk. Ja… ik weet het, ik kon het online lezen, maar ik haat online lezen. Ik zit de hele dag al achter een scherm en lezen wil ik rustig, van papier, ’s nachts en met een borreltje bij de hand! Voorgaande jaren, toen ik nog een voorselecteur van de Harland Prijs was, hoopte ik altijd al dat ik een aanstaande winnaar onder ogen zou krijgen. Het gebeurde nooit. Dit jaar ben ik een van de juryleden (samen met Sophia!) van de Harland Prijs (een grote eer!) en dan gaat het uiteraard gebeuren! Ik zit al te stuiteren op mijn stoel. Maar goed, ik dwaal af. Dit jaar won Sophia de Prijs! Pracht van een verhaal, waarin een groep vrouwen en kinderen pal gaan staan. Ze laten zich niet langer opjagen door een soort van zombies! Spannend! Sophia krijgt de lezer zo ver dat hij/zij (maar in dit geval: mij) gaat meeleven met het gebeuren! In een woord: Prachtig!!!
– Gertrude ontraadselt (FA). Geïllustreerd door Ken Broeders
Een fragment, dat misschien wel de potentie heeft om uit te groeien tot een roman! Wel… van mij mag het! En… ik zal het dan met plezier tot mij nemen. Het is nu een vermakelijk stukje tekst over een kunstenaar, ene Ozymander, welke lichamen plastificeerd. Als hij wakker wordt, staat er een lichaam zonder hoofd aan de voet van zijn bed. Hij draait zich om verder te slapen, maar realiseert zich dat hij dat lichaam er niet heeft neergezet. Klaarwakker dus! Magnifiek en humorvol geschreven (LOL). Ben benieuwd wat dat nog eens gaat worden!
Dit waren de verhalen, maar… daar is het nog niet mee gedaan. Er volgen nog twintig pagina’s Over de verhalen. De ontstaansgeschiedenis, waar ze eerder verschenen, aan welke verhalenwedstrijd sommigen hebben meegedaan en meer van dat soort, voor mij in ieder geval… leuke weetjes. Wat weer gevolgd wordt door een korte bio, of om(be)schrijving van de illustratoren, ook leuk én leerzaam! Wat dan weer gevolgd wordt door Vele handen maken een onvergetelijk boek. Wat een waarheid als een koe is! Het dankwoord dus. Wat aldus weer gevolgd wordt door De ambassadeurs wat de namen zijn van de mensen die die project gesteund hebben met een donatie (wat zijn het er veel), plus nog zevenenveertig anonieme donateurs. Wat ook vervolgd wordt door een aantal Sponsors. Van dezelfde schrijver een overzicht van alles wat Sophia in haar tienjarig schrijversjubileum allemaal gewrocht heeft, wat gevolgd wordt door een korte, maar alles zeggende, biografie van haar, voorafgegaan door een sprekende, en mooie foto, die haar recht doet!
En toen kwam de olifant met de lange snuit en die blies zo het verhaaltje uit. Het boek is gedaan, maar… we hebben het nog niet over de illustraties gehad. Uiteraard zijn die onderhevig aan smaak, waarover niet getwist kan te worden. Maar op de keeper beschouwd kan je zeggen, dat elke illustratie past bij het verhaal waar het bij is gemaakt. Al heb ik niet veel verstand van beeldende kunst, toch weet ik wel wat ik mooi vind en wat niet. En… geen van de illustraties vond ik lelijk! Welke ik dan de mooiste vind? Dat zijn er verschillende die op het gevoel gekozen zijn. Welke dat zijn, ga ik voor mezelf houden. Smaak… weet je wel!
Welaan, rest mij om een eindoordeel te vellen over Mistflarden & Moordjuweeltjes. Het is in een woord: Prachtig! Het is een geweldige dwarsdoorsnede geworden van Sophia’s kunnen en een kroon of haar tienjarig jubileum als schrijver. Alle verhalen zijn goed, sommige beter en sommige het allerbeste. Kies ze voor jezelf, zoals ik de mijne koos. Ik kijk alvast uit naar Sophia’s twintigjarige jubileum! Wat zal dat wel niet voor moois worden!!!
Jos Lexmond