Categorie: Recensies

HSF 278, Jaargang 53, 2022/2. Verhalen
NCSF – Nederlands Contactcentrum voor Sciencefiction (Augustus 2022)
50 pagina’s (jaarabonnement (4 nummers) € 30,00)
Samenstelling: NCSF
Omslag: Alice Jouanno
Illustraties: Pixabay
Verkrijgbaar op: penningmeester@ncsf.nl

Het is altijd weer een fijn moment als er een verhaleneditie van HSF door de brievenbus geschoven wordt. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik de andere twee edities per jaar zou preferen. Niet dat de artikelen, of essays zoals ze tegenwoordig heten, niet interessant kunnen zijn, maar toch… . De verhalen komen wat mij betreft toch op nummer één. Dit keer zeven stuks én geen ervan in het Engels. Is er naar me geluisterd, of is het gewoon toeval. We zullen het nooit weten, denk ik. Maar goed, zeven verhalen dus. Nu al leuk!!!

John van Duin, secretaris van het NCSF, opent met het zomervoorwoord. En nee, John… ik lees geen vijfhonderd boeken in de week, al zou ik dat wel willen. Sterker nog, ik lees slechts twee uur per dag, van ± 00.00 uur tot ± 02.00uur. De rest van de beschikbare tijd verdeel ik, buiten eten en slapen om, over Fandata, de inmiddels bekende lijstjes (waarmee ik nu, door allerlei onvoorzienbare en ellendige zaken, waar ik nu verder niet op in zal gaan, belachelijk laat ben) en recensies schrijven. In de beschikbare leestijd lees ik graag één verhaal uit een nieuwe bundel, anthologie of tijdschrift, waarna ik dan weer doorga met het boek waarin ik op dat moment bezig ben. Zo ben je toch afwisselend bezig en maak je meters. Dus ik denk dat ik ongeveer honderdvijftig boeken, bundels, anthologieën en tijdschriften per jaar doe. Soms wat meer en soms wat minder, wat uiteraard ook met het aantal pagina’s per entiteit te maken heeft. Maar… genoeg over het voorwoord. Er is meer te doen, dus over naar de echte actie!!!

-Saskia Appel – Freaks! (HO)
Freaks… daar heb je alleen maar last van. Zeker als ze zich voordoen als een hechte geloofscommune. Leuk verhaal al zou het een ietsie, pietsie spannender mogen zijn.
-Johan Klein Haneveld – Bedrijfsovername (SF)
Verhaal met een, zelfs voor mij, verrassend en onvoorzien einde. Een kleine makke, zeldzaam voor Johan (dat mag gezegd), de fossiele energieschaarste… die moet tegen die tijd allang opgelost zijn. Waterstof? Whatever splitsing? Zonnecollectorring om de zon etc. etc., toch?
-Wouter van Gorp – Astaro Civil (SF)
Van Wouter wist ik al dat hij kon schrijven. Een tijdje terug ‘Schemerwoorden’ van hem gerecenseerd en ‘Zomerwoorden’ is al gelezen en ligt klaar om er een recensie van te schrijven. ‘Astaro Civil’ is een nieuw verhaal en waanzinnig mooi. Eerst kan je nog wel wat grijnzen en grinniken, maar dat is vrij snel over. Het wordt serieuzer en serieuzer. Krampachtige pogingen van een AI om…
-Tusscher, Kim ten – De nacht dat Muireal stierf (FA)
Op zich is het al een nieuw fenomeen dat Kim ten Tusscher een verhaal publiceert. Volgens Fandata is dit pas de tweede keer. En wat voor een verhaal meteen. Zo mogen er meer doorkomen wat mij betreft!!!
-Mike Jansen – Geloofsverzaker (HO)
Fantastische Horror of griezelige Fantasy? Het kan zomaar beiden. Toch er maar voor gekozen om het in het genrevakje Horror onder te brengen, want God is liefde… niet? Mike Jansen op zijn best.
-Alexander Verbeek – Twee koningen (Geen)
Mooi en beklijvend verhaal over vriendschap en liefde en hoe de buitenwereld tegen dit alles aankijkt en de geschiedenis zich herhaalt. Helaas, naar mijn eigen mening, geen fantastische elementen in dit verhaal aangetroffen, dus… geen fantastiek.
-Frank Roger – De man die de tijd weer vlot trok (SF)
Frank Roger… een man die me altijd weer weet te verassen met zijn verhalen. Meestal kort, maar oh zo verrassend. Zoals deze ook weer. Tijd! Tijd is altijd weer een factor om rekening meer te houden, ook…

Ik ben weer leuk een tijdje van de straat en het kattenkwaad gehouden met deze verhalenversie. Misschien mag ik het alleen maar denken en niet zeggen, maar ik zeg het toch! Ik hoop dat HSF 279 gewoon weer net zo vol verhalen zit als deze. En dan 280, 281 enzovoort. Een artikel of essay tussendoor helemaal niet erg, maar vooral gewoon verhalen. Doen!!!

Jos Lexmond

Cytonic – Brandon Sanderson (YSF)
Skyward, deel 3
Iceberg Books, Amsterdam (2022)
Oorspr.: Cytonic (Delacorte Press, New York City, New York (2021))
407 pagina’s, € 24,99
Vertaling: Marike Groot & Sander Brink
Omslag: Charlie Bowater/Michael van Zijl
Kaarten en illustraties: Ben McSweenney/Dragonsteel Entertainment LLC

“Iceberg Books bestaat dus nog steeds. Dat vind ik geweldig, maar eerlijk sta ik daar toch van te kijken”. Dit schreef ik in de recensie van ‘Sterrenlicht’, het tweede deel van de Skyward serie, bijna een jaar geleden, in november 2021. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar nog steeds van sta te kijken. Want… Iceberg Books is alive and kicking en heeft al weer een tweetal mooie titels klaar staan voor het najaar. Roderick Leeuwenhart, toch niet een van de minste van onze SF schrijvers, staat met ‘Sterrenlichaam’ (past wel een beetje in de Skyward reeks, qua titel) gepland in oktober, samen met de grote onbekende M.X. Dyer met ‘Het verdwenen woud’, een Young Adult Fantasy, maar naar mijn bescheiden (Fandata) mening Young Adult SF. Dat noem ik toch meer dan levend en dat wens ik Iceberg Books dan ook meer dan toe. Een lang en interessant leven in de Fantastiek!!! Dan hebben wij dat ook natuurlijk!!!

Over naar ‘Cytonic’. Als je al dacht een heleboel actie en avontuur te hebben kunnen lezen in ‘Sterrenvlucht’ en ‘Sterrenzicht’, dan kan ik je met een gerust hart vertellen dat je nog helemaal niets gezien hebt. In ‘Cytonic’ wordt je compleet van de sokken geblazen met actie en avontuur. Het is Space Opera van het zuiverste water en het enige wat je er aan kunt doen is je er in onder dompelen en snuivend en proestend weer boven komen als je de laatste pagina verslonden hebt. Je kunt natuurlijk zeggen: ‘Ach… Young Adult, dat lees ik niet. Ik heb geen zin in jeugdlectuur. Ik ben een volwassene.” Wel… ik kan je dan makkelijk uit de droom helpen. Het lezen van ‘Cytonic’ maakt je weer jong genoeg om ervan te genieten. Zelf ben ik inmiddels achtenzestig en voelde me weer achttien. Dat moet ook wel, want anders zou het lezen niet vol te houden zijn. Dus… zet je schroom aan de kant, zou ik zeggen!!!

Ik moet wel zeggen dat het lezen van ‘Cytonic’ zonder eerst ‘Sterrenvlucht’ en ‘Sterrenzicht’ gelezen te hebben, vrijwel onmogelijk is. Zelfs met het lezen van beide eerdere delen van de Skyward reeks, is ‘Cytonic’ behoorlijk ingewikkeld en moet je het boek welhaast in één keer uitlezen om alles bij te kunnen houden. Ik mag wel zeggen dat ik het in een behoorlijk moeilijke periode van mijn leven gelezen heb en daardoor was het een stuk lastiger. Maar… dat neemt niet weg, dat het een achtbaanrit was, dat ik niet graag gemist had. Een aanrader dus, maar zoals gezegd… begin niet met ‘Cytonic’ zonder beide eerdere delen gelezen te hebben.

Het vierde boek in de reeks ‘Defiant’ staat in het Engelse taalgebied gepland voor 2023, maar wanneer gepland in 2023 staat er niet bij. Dat kan net zo goed in januari als december zijn. Volgens Sanderson zelf (info van Iceberg Books) komt het pas in 2024. Hoe het ook zij… daar moeten we dus nog even op wachten. Misschien kunnen we ons in de tussentijd dan vermaken met ‘Defending Elysium’. Dat is een novelle dat zicht afspeelt in het Skyward universum en is eind vorig jaar al verschenen. Geen idee of daarvan een vertaling in de pen zit, maar waarom niet, toch?

Volgens insiders gaat er nog een vertaling komen van een drietal e-novelles, die Sanderson samen met Janci Patterson schreef en gebundeld verscheen als: ‘Skyward Flight’ en het een en ander verduidelijken. ‘Sunreach’ gaat over Spensa’s vriendin FM, ‘ReDawn’, speelt zich af tussen ‘Sterrenzicht’ en ‘Cytonic’ en ‘Evershore’ is een novelle die zich na ‘Cytonic’ afspeelt. Volgens Iceberg Books komt die in 2023 in vertaling. Het is dus even geduld hebben.

Jos Lexmond

Fantastische Vertellingen 63

Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (September 2022)

131 pagina’s; prijs € 7,95 (jaarabonnement (4 nummers + Tjonge) € 29,95)

Samenstelling: Remco Meisner

Omslag: Ingrid Heit/Fred Hemmes

Verkrijgbaar op: https://shop.pr1ma.nl/

-Remco Meisner – Meyvistisch Melodrama (SF) Illustratie: Peter Erhardt

Eindelijk is het gebeurd! Je kon het nummers Fantastische Vertellingen geleden al aan zien komen. Het verhaal is door de grenzen van het voorwoord heen gebroken. Dus gaat deze medewerker (van het eerste uur) van FANDATA.NL dit verhaal persoonlijk toevoegen, zodat, als het verhaal allang door de vergetelheid is opgeslokt, de gegevens ervan tot in alle eeuwigheid blijven bestaan! Je kunt het dan wel niet meer lezen, maar wel weten dat het ooit in Fantastische Vertellingen 63 uit 2022 heeft gestaan.

-Charles van Wettum – Geheugenmanagement (FA) Illustratie: Rien van Osch

Charles van Wettum is een betrekkelijke nieuweling als het om schrijven van verhalen aankomt. Buiten dit verhaal kent Fandata er nog maar drie van zijn naam. Aan zijn schrijfsels is die nieuwigheid overigens niet te merken. Alsof hij het al jaren doet. Net als hij (als ik zo vrij mag zijn) ben ik op een leeftijd dat het onderwerp van het verhaal behoorlijk dichtbij komt. Maar eens zien wat de mogelijkheden zijn tegen de tijd dat het mijn tijd is, maar dit lijkt me wel iets!!!

–Onder de indruk (wat vinden jullie ervan?)

Mooie en interessante recensies van Johan Klein Haneveld, Marco Knauff en Max Moragie. ‘De wereld van Aisling en Aidan’ van Mark Groenen heb ik even overgeslagen, want die ben ik zelf aan het lezen op het moment en ik wil geen kruisbestuiving. Johans recensie van Speculatief Magazine heeft zo’n beetje dezelfde strekking als de mijne. Hij is enthousiast (net als ik) over deze hernieuwde kennismaking met buitenlands vertaalde Fantastieke verhalen. Iets wat we veel te weinig hebben vandaag de dag. Net als ik waagt hij zich liever niet aan het recenseren van Fantastische poëzie. Grappig!

-Uien – Robert Smets (geen) Illustraties: Gert-Jan van den Bemd

Robert Smets kan men best beschouwen als een mecenas van de hedendaags Fantastiek, maar toch heb ik moeite met dit verhaal, want ondanks de vermeende gesprekken met een ui en Boeddha heb ik er toch moeite mee om dit verhaal als Fantastiek te beschouwen. Derhalve zal ik het dus niet opnemen als zodanig. Mochten er mensen zijn die het daar niet meer eens zijn en een andere mening zijn toegedaan… dan hoor ik dat graag!!!

In de uitslag van de fantastische namen puzzel staat Hanevel in plaats van Haneveld als een van de oplossingen. Dat zal en kan niet de bedoeling zijn.

-Johan Klein Haneveld – Veilig de deur uit (geen)

Grappig verhaal in de VUIJETON! reeks. Covid gerelateerd, maar met een geheel andere strekking. Mijns inziens geen fantastiek.

-Charles van Wettum – Het beste ruimtepak e v e r (SF) Illustratie: Fred Hemmes

Elk voordeel heb z’n nadeel. Leuk, maar enigszins voorspelbaar verhaal.

-Oxana Langbeen – Oxana’s oxymoron: Luigi Primadello (SF) Illustratie: Marcel Ozymantra

Alweer een vermakelijk Lieve Lita verhaal. Als toekomstige hoofdpersonen het je lastig maken.

-Dolf Wagenaar – Het laatste oordeel (HO) Illustratie: Peter Erhardt

De Ghost Ride, een belevenis in slechts zes pagina’s. Maar wat een belevenis. Krampachtig na hikkend blijf je achter!

DAN!!! Oxana Langbeen – De essay: Fantastische data van fantastische fans

Mag ik daar iets over zeggen als een van de grondleggers van Fandata? Natuurlijk mag dat, het is tenslotte mijn eigen recensie! Dus… wil ik Oxana Langbeen en Remco Meisner hartelijk danken voor het wrochten van het essay en het plaatsen daarvan in het onvolprezen Fantastische Vertellingen. Oxana zou ik graag eens van persoon tot persoon ontmoeten en een kus op haar voorhoofd planten, Edoch onmogelijk omdat Oxana een fictief persoon is. Remco daarentegen, zou een stevige handdruk tegemoet kunnen zien. Een kus op het voorhoofd… Het is treffend hoe beiden de geschiedenis van Fandata uit hebben kunnen tekenen, waarbij een gezellige dosis humor niet geschuwd werd. Schitterend!!! Ontzettend blij mee. Dat geeft de burger moed om nog jaren, indien niet gestoord door Hein (de magere) of de heer Alzheimer, door te gaan. In een verre toekomst kunnen dan misschien nieuwe en jongeren van geest het stokje overnemen en doorgaan waar wij de pijp aan Maarten hebben gegeven. Die nieuwe medewerkers zijn van harte welkom!!!

-Marco Knauff – De gouden jaren (SF) Illustraties: Bauke Muntz

Een uitermate prettig lezend verhaal. Maar… het verscheen al eerder in De Tijdlijn 41 in 2001. Misschien wel aangepast voor deze publicatie. Wie zal het zeggen. Maar toch een prettig lezend verhaal. Geen idee of ik het eerder las. Ik ben een tijdje geabonneerd geweest op De Tijdlijn van Peter Motte, maar weet niet meer of deze nummer 41 deel uitmaakte van het abonnement.

–Max Moragie – Essay: Over Guy Vaes

Mooi artikel, of alweer: essay, over Guy Vaes en Alain Fournier. Beiden een soort van eendagsvliegen in de Fantastiek. Inderdaad… personen, net als zovele, om niet te vergeten.

-Johan Klein Haneveld – Botanische tuin (SF) Illustratie: Johan Klein Haneveld

Als je me nu, onverhoeds, zou vragen of ik de korte verhalen of boeken van Johan beter vind, zou ik, na een korte aarzeling (en op dit moment), denk ik voor de verhalen kiezen. Waarom? Ik zou het bij Jehosaphat niet weten. Misschien geeft het zojuist gelezen ‘Botanische tuin’ wel de doorslag. De ideeënrijkdom die Johan etaleert en het tempo waarmee hij zijn verhalen verteld zijn fenomenaal. De ‘Biologische tuin’, is daar zeker een voorbeeld van. Mooi verteld en met nog een mooiere en verassende plot.

-Mike Jansen – Kolom: Geschiedenis. Illustraties: Gert-Jan van den Bemd

Het artikel dat al een vaste waarde aan het worden is in Fantastische Vertellingen. Wederwaardigheden van en over Mike Jansen, die zich verdiept in onderwerpen die hem bezig houden. Dit keer geschiedenis en wat geschiedenis kan betekenen voor de toekomst. Heel interessant en vooral leuk om zelf verder over na te denken.

En dat was alweer een goed gevulde Fantastische Vertellingen en zitten de meesten onder ons, nog amechtig nahijgend, alweer te wachten op de volgende. Zouden we zelf ook eens een bijdrage kunnen leveren? Of toch maar niet! Ach… waarom ook niet? Eens kijken…

Maar nu uiteraard eerst, én komen weekend al: Fantasticon III. Een eendaagse Con, gratis entree, iets dat heel belangrijk is voor Nederlanders, opening om 10.00 uur en een leuk programma. Laat je niet weerhouden!!! Veel plezier alvast!!!

 

Jos Lexmond

*Schemerwoorden – Wouter van Gorp (DIV)

Nimisa Publishing House, Rijswijk (2edr.2018)

322 pagina’s; prijs 17,95

Omslag: Vince Trommel

Bij wijze van spreken had ik nét de bestelling van ‘Zomerwoorden’ van Wouter van Gorp afgerond, of ik kreeg het verzoek van Wouter zelf via Facebook, of ik die bundel wilde recenseren. Nou… dat wilde ik dus wel, want het was niet voor niets de reden dat ik ‘Zomerwoorden’ aan had willen schaffen. Uiteraard maakte ik van de gelegenheid ge(mis)bruik met het brutale en absolute impertinente verzoek, mij zijn eerdere pennenvrucht ‘Schemerwoorden’ ook maar toe te sturen dan. Ik zou die uiteraard ook wel willen recenseren. Tot mijn grote vreugde slaagde mijn snode plannetje. Wouter zegde toe de bundel op te sturen. Een rondedansje mijnerzijds was het resultaat, dat begrijpt u. Nu was het een kwestie van afwachten welk boek me als eerste zou bereiken. ‘Schemerwoorden’ won met enkele dagen voorsprong en aldus begon ik daarin. Misschien was dat ook wel beter, want zo kon je natuurlijk wel de ontwikkeling van de schrijver beter volgen en beoordelen.

Natuurlijk had ik al eerder met de verhalen van Wouter van Gorp kennisgemaakt en wel in diverse versies van EdgeZero en bijvoorbeeld anthologieën van Godijn Publishing. En… hij was me daar al behoorlijk opgevallen. Nu was mijn kans die eerdere kennismaking uitgebreid verder te verdiepen. En dat gebeurde!

Het voorwoord was meteen al raak. Leuk geschreven, Wouter! Wederwaardigheden in een Fantastiek land met en door een Fantasieke schrijver, verplichte kost zou ik zo zeggen. Nu dan het eerste verhaal… spannend!!!

 -Lotsbeschikking (FA)

Hoe bestem je je lot? Met een lot? Of… iemand anders lot? Leuk verhaal om in de vrije uurtjes eens uitgebreid over na te denken.

–Historie van een helm (FA)

Origineel verhaal over een helm, gewrocht met de magische krachten van de twaalf grootste magiërs die, al was het tegen hun wil, ieder een stukje van Kunst in het pantser gestoken hebben. Het is het verhaal van de helm en zijn reis door de toekomende eeuwen heen. Mét een behoorlijke vleug humor!!!

–De onfortuinlijke filosoof – Proloog (?)

Er komt nog meer ‘De onfortuinlijke filosoof’, dus stel ik mijn oordeel over deze proloog nog even uit. Ik zou de reeks natuurlijk nu als een geheel kunnen lezen, maar ik geef er de voorkeur aan een boek lineair te verhapstukken, dus even geduld, aub. Maar nog wel even dit: Intrigerend begin, dat wel!

-Kerstsingulariteit (SF)

Als kerst in je systeem gaat zitten. Dolle pret!!!

–De onfortuinlijke filosoof – De epicurist (?)

Nog steeds vermakelijk, maar of het fantastiek is… tot nu toe niet.

-Acquisitie, maar dan anders (SF)

Begint als een dystopie, maar wordt al na een paar pagina’s groter dan dat. Ik ga er hier verder niets over zeggen, dan dat het een sterk SF-verhaal is. Dit verhaal alleen maakt de aanschaf van ‘Schemerwoorden’ al meer dan waard.

–De onfortuinlijke filosoof – De stoïcijn (?)

Zoals in voorgaande delen, bijzonder vermakelijke Romeinse klucht, of misschien wel tragedie. Maar, zoals immer, nog steeds geen fantastiek.

-Eenzaam in de Ether (SF)

Het eenzame beroep van een deejay, moederziel alleen in een station in de ruimte, plaatjes draaiend. Hoeveel erger kan het worden? Wel…

-De Vreemde Marinier (FA)

Een verhaal? Een verslag? Who cares! Het is fascinerend leesvoer. Prachtig verteld en volkomen geloofwaardig

-Jongen van Elf (FA)

Als je in de voorselectie van de Harland Awards zit, hoop je altijd dat dit soort verhalen jou treft. Dit jaar voor de derde keer. De hoop blijft!!! Dit verhaal werd tweede in 2017. Ik weet niet wat de eerste plaats was, maar wat mij betreft, had het een plaats hoger mogen eindigen. En… nu ik toch een platform heb…. kan ik meteen maar weer ventileren dat het me al jaren steekt dat er geen publicatie van de beste Harland verhalen is. Een groot gemis voor de oudste vaderlandse verhalenwedstrijd én voor de lezer!!!

-De Con-artiest (HO)

Hierbij geldt hetzelfde als het voorgaande verhaal. Origineel en meer dan leuk. Ook de Trek Sagae verhalen worden niet gepubliceerd. Als je mazzel hebt, verschijnen ze nog in EdgeZero. (Als ik eenmaal een platform hebt…)

-Moegestreden Strand (FA)

Een serieus verhaal. Voor mij behorend bij de besten van deze bundel. Het is pompen of verzuipen voor de herlevenden van vele oorlogen.

-Het Goud van Cruwaldo (FA)

Alweer een hilarisch verhaal, waarin goud niet alles is wat er blinkt.

–De onfortuinlijke filosoof – De platonist (geen)

Ook al leuk. Misschien was het beter geweest als alle verhalen van Quintus en Bubo achter elkaar, dan wel in één te plaatsen, maar… misschien ook niet. Geen Fantastiek so far.

-De Beste Bedoelingen (HO)

Een demon en een engel. Niet de beste van de denkbare combinaties. Prachtig en boeiend verhaal waar ik nog wel even over nagedacht heb. Hiermee schaart Wouter van Gorp zich bij de groten, als hij dat al niet had gedaan. Het behaalde de 5^e plaats in de Harland Awards van 2017.

–De onfortuinlijke filosoof – De cynicus (geen)

En als afsluiting mijns inziens meteen het leukste verhaal van de reeks. Nog steeds geen Fantastiek, maar wel zeker de moeite meer dan waard!

Al met al een zeer geslaagde bundel en uiterst genietbaar. Zoals gezegd… ik wist al van Wouter van Gorp en kon hem al zeker meer dan waarderen. De bundel heeft die waardering alleen maar doen toenemen. Het maakt zeker benieuwd en nieuwsgierig naar ‘Zomerwoorden’. De recensie daarvan volgt binnen afzienbare tijd!!!

Jos Lexmond

De Godenjager – Wim Leybaert (HO)
Eigen Beheer (2022)
561 pagina’s; prijs 20,00
Omslag: Onbekend
Verkrijgbaar via: https://www.uitgeverijhetpunt.be/product/de-godenjager/

Pseudowetenschapper Karl von Knochenburg-Gotha is de grondlegger van de theonatologie. Dit is de leer van de geboorte der goden. Die is namelijk terug te voeren tot het geloof dat de mensen eraan hechten, want als dat geloof verdwijnt, sterven die goden een langzame dood. Heel zijn leven reisde de godenjager de ganse wereld af, en onderzocht restanten en relicten van goden en demonen, waarbij hij soms geconfronteerd werd met de meest gruwelijke entiteiten uit diverse mythologieën. Zelfs de geboortestad van de auteur, Dendermonde, ontsnapte niet aan die zoektocht. Von Knochenburg-Gotha structureerde zijn ervaringen, ging ten rade bij o.a. Raymond-Marie De Kremer, alias Jean Ray of John Flanders, en toont zo aan dat goden en duivels werkelijk bestaan hebben. De auteur, die ik eerder hier al interviewde, balanceert in deze biografie op de grens tussen geschiedenis, mythologie, wetenschap, dialectologie en fantastiek. Maar hij citeert veelvuldig diverse bronnen, en gaat o.a. ten rade bij H. P. Lovecraft, Hubert Lampo, Jean Ray, Arthur Machen, August Derleth, Neil Gaiman en zo vele anderen. Zelf plaatst hij dit boek in een nieuw genre, dat hij “horrumor” noemt. M.a.w. bij sommige teksten en citaten is die (plaatselijke) humor nooit ver weg. Aan dit boek was in de voorbij maand juni tevens een tentoonstelling gekoppeld, en zelfs een playlist op Spotify. Leybaert verwittigt de lezer dat dit bizarre lectuur is, maar ik zou het boek zeker willen aanbevelen aan wie houdt van Lovecraft’s Cthulhu mythologie (waarin de buitenaardse goden verbannen zitten in een andere dimensie, maar op een dag zullen terugkeren). Hij somt in het nawoord tevens een ganse reeks auteurs op die hem beïnvloed hebben, en die lijst toont zijn voorliefde voor ons genre, de fantastiek aan. En wijlen mijn vriend Eddy C. Bertin behoort daar ook toe. Een boek dat ik dan ook kan aanraden aan wie niet wars is van pseudowetenschappelijke theorieën, en de aanwezige horror met een tikkeltje humor kan appreciëren.

Patrick Van de Wiele

Verboden Kleuren – Margriet Du Maine (JFA)
De Vier Windstreken, Rijswijk (2022)
349 pagina’s; prijs 16,99
Illustraties: Jade van der Zalm (Omslag)/John Rabou (kaart schutbladen)

Eigenlijk ben ik altijd op zoek naar nieuw verschenen, of nieuw te verschijnen Fantastiek. Zelfs als ik er niet naar op zoek ben. Driemaandelijks (maar daar zit geen echt vaste regelmaat in) plaats ik (of liever laat ik ze plaatsen) mijn bevindingen op de site van het NCSF (zie: https://www.ncsf.nl/recent-verschenen-en-verwachte-boeken/). Laatst liep ik tegen ‘Verboden Kleuren’ van Margriet Du Maine aan. Ik denk dat ik in al die jaren dat ik al rond speur een soortement van zesde zintuig ontwikkeld heb, want al zie je het er niet meteen aan af (okay, de kinderen hebben verschillende kleuren haar, maar dat zie je wel meer tegenwoordig), toch ben ik op zoek gegaan naar meer gegevens. En… bingo. De volgende tekst kwam tevoorschijn:

“De Udense Margriet Du Maine heeft een jeugdboek (12+) geschreven. Het boek getiteld ‘Verboden Kleuren’ verscheen deze maand bij uitgeverij De Vier Windstreken. Margriet is leerkracht in Oss en schrijft al jaren Fantasy boeken. Ze viel twee keer in de prijzen bij de Harland Awards Verhalenwedstijd met haar korte verhalen, terwijl ze ondertussen bleef werken aan haar debuutroman.”

Deze tekst vond ik op een onlineversie van het Udens Dagblad, waar Margriet zelf breed lachend (en met rode wangen) prijkt met een exemplaar van haar boek. Mooi!!! Harland Awards. Ha… daar moest ik meer van weten. Met dank aan Mike Jansen’s Meznir (uitslagen – site Mike Jansen (meznir.info), de site waar hij buiten zijn eigen besognes ook de uitslagen van Genre schrijfwedstrijden bijhoudt, had meer informatie over Margriet Du Maine. Ze behaalde de 9de plaats in de Harland Awards 2021 met ‘Zoete Wraak’, de 5de plaats in de Harland Awards 2020, met ‘Maan en oceaan’, de 28ste plaats in de Harland Awards 2018 met ‘Vuurzee’ en de 3de plaats in de Harland Awards 2015 met ‘De jongen met de gouden ogen’. Voorwaar reden genoeg om een recensie-exemplaar aan te vragen, welke ik ook prompt ontving.

Ik zeg niets te veel als ik zeg dat het een prima verhaal is. Een verhaal van een schrijfster, die hoge ogen gooide in de Harland Awards, waardig. Het is een verhaal met een idee zoals al vaker in Fantasykringen voorkomt en waar de bron wellicht in ‘De ban van de ring’ van J.R.R. Tolkien, of misschien nog wel ouder, zoals de Heilige Graal verhalen, ligt. ‘Verboden Kleuren’ is een verhaal over een queeste, een zoektocht, zo je wilt, naar gerechtigheid en naar erkenning van een volk dat onderdrukt, verdrukt en achtergesteld wordt. Het volk heet de Colorieten. Kind, een klein kind en lid van dat volk, met donkerblauwe haren en felblauwe ogen, wordt al sinds ze baby was verborgen gehouden in een weeshuis. Ze is inmiddels de oudste van alle kinderen in het weeshuis en Kind en het personeel zijn elkaar meer dan zat. Een vrouw die op bezoekt komt en haar laat ontdekken dat ze het weer kan beïnvloeden, neemt haar in huis en noemt haar Regen. Als hun huis wordt geplunderd, zint Regen op wraak en besluit ze de wereld in te trekken. In de bossen, waar hij zich schuilhoudt met een panter als gezelschap, ontmoet Regen de zwijgzame Wilg. Hij heeft groene haren en ogen, maar weet nog niet welke kracht hij heeft. Samen ontmoeten ze Bloesem, een jong meisje dat erachter wil komen waarom de soldaten haar broertje hebben meegenomen. Een baby, al heeft hij oranje ogen en knalrode haren, kan toch niet gevaarlijk zijn. Dan begint hun queeste.

Zoals gezegd… een prima verhaal, waar ik me prima in kon vinden. Het tikte sociale thema’s aan zoals racisme en had aldus een prima lading, plus ook nog de nodige spanning. Ik wil graag nog meer van Margriet zien. Keert ze nog eens terug naar de Colorieten? Of wordt het iets totaal nieuws. We gaan het afwachten. Misschien heeft ze wel weer een bijdrage voor de Harland Awards 2022, én misschien mag ik die dan wel lezen, als zijnde een voorselecteur…

Als laatste toch nog een opmerking over de publicatie van de beste verhalen van de Harland Awards. En niet allen de Harland Awards, maar ook andere, zoals de Waterloper. Sorry… misschien begin ik een ouwe zeur te worden, maar dat neem ik maar voor lief. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik wil toch graag een lans breken voor de fysieke publicatie van de eerste 10, 15, 20 of 25 (liefst 25) verhalen van die wedstrijd. Dat gebeurt nu niet en wie weet wat wij, als lezers, allemaal voor moois missen. Zoals bijvoorbeeld de derde plaats in 2015: ‘De jongen met de gouden ogen’ van Margriet Du Maine. Dat is nu voor altijd in de vergetelheid is geraakt, én het maakt nog wel deel uit van ‘Verboden Kleuren’. Doodzonde!!! Dat vind ik!!!

Jos Lexmond

Achter de Bergen – Francesca Gibbons & Chris Riddell (JFA)
Een Klok van Sterren 2
HarperCollins Holland, Amsterdam (2022)
443 pagina’s; prijs 19,99
Oorspronkelijk: A Clock of Stars: Beyond the Mountains – (HarperCollins Publishers Ltd., Londen – 2021)
Vertaling: Angelique Verheijen
Illustraties: Chris Riddell
Omslag: HarperCollins Publishers Ltd./Chris Riddell/Pinta Grafische Producties

In de recensie van deel een, ‘De schaduwmot’ schreef ik in de laatste zinnen. ‘Het is nu maar wachten op het tweede deel, maar wanneer dat komt… geen idee. Ik heb nog nergens een aankondiging gezien. Als het maar niet te lang duurt!’ en… het duurde lang. De recensie van het eerste deel schreef ik 18 januari 2021, terwijl het boek zelf in september 2020 verscheen. Dit tweede deel verscheen in maart van dit jaar. Dan zit er toch wel anderhalf jaar tussen. Maar goed… het is er dan nu toch, ik heb het gelezen, ervan genoten en hier is de recensie. Wat willen we nog meer?

De illustraties zijn uiteraard weer van Chris Riddell, maar dat had je waarschijnlijk allang gezien. Ondanks het feit dat ik er bij deel 1 al uitgebreid bij heb stilgestaan, ga ik er gewoon nog even dunnetjes verder over. Want… waarom vind ik die tekeningen zo mooi? Ze zijn eigenlijk vrij simpel, zwart/wit en gewoon wat lijntjes. Ik kan het niet zeggen, maar ergens hebben ze iets dat me aantrekt. Het is dus vrij onverklaarbaar waarom ik er een liefhebber van ben. Ik denk dat dat met kunst altijd zo is. Je houdt ervan of niet.

Maar de illustrator is niet alleen verantwoordelijk voor het geheel. De schrijfster, Francesca Gibbons, heeft hier natuurlijk ook een groot aandeel in. Ik was al een fan na het lezen van deel 1 van ‘Een Klok van Sterren’ en na deel 2 is die fan uitgegroeid naar een fanaat. Gelukkig is het derde deel al aangekondigd. In oktober van dit jaar verschijnt ‘The Greatest Kingdom’ al in het Engels. Hopelijk wordt het snel vertaald.

Maar dat is voor later. Nu eerst ‘Achter de bergen’. Als het verhaal opent zijn Imogen en Marie weer thuis na hun avontuur in ‘De schaduwmot’. Maar het gaat niet al te best. Imogen wordt door haar moeder zelfs naar de middelbare school gebracht en weer opgehaald. Ook is ze onder behandeling bij een therapeut. Niemand geloofd wat zij en haar zusje Marie beleefd hebben, Iedereen op school wist dat zij ‘het verdwenen meisje’ was, maar toch heeft ze vriendinnen gemaakt en vindt ze de klassenleraar aardig. Imogen vindt het niet fijn dat haar moeder haar ophaalt en rekt het zo lang mogelijk om de klas uit te gaan. Haar vriendinnen mogen niet zien dat ze wordt opgehaald. Intussen is er in Yaroslav weer van alles aan de hand. Het bezoek van Anneshka aan de woudheks Ochi, waar ze zich verstopte, zal vast niet veel goeds betekenen. Imogen en Marie willen graag op bezoek bij de oude mevrouw Haberdash, want in haar tuinen hadden ze de boom met de deur naar Yaroslav gevonden. Het schijnt niet erg goed te gaan met de oude mevrouw. Uiteindelijk krijgen ze toestemming om te gaan, maar hun moeder en Mark, haar nieuwe vriend, gaan ook mee, dus krijgen ze geen mogelijkheid de deur in de boom te zoeken. Maar geduld is een schone zaak. Imogen is vastberaden te bewijzen dat Yaroslav bestaat. Als ze uiteindelijk de Skret Zuby in hun eigen wereld vinden, terwijl hij een vuilnisbak onderzoekt, en kort daarop een schaduwmot, kan er maar een ding gebeuren…

Mooi verhaal en mooie tekeningen. Wat mij betreft mag deel drie doorkomen!!!

Jos Lexmond

Fantastische Vertellingen 62
Stichting Fantastische Vertellingen, Nieuw-Vennep (Juni 2022)
101 pagina’s; prijs € 7,95 (jaarabonnement (4 nummers + Tjonge) € 29,95)
Samenstelling: Remco Meisner
Omslag: Ingrid Heit/Rien van Osch
Verkrijgbaar op: https://shop.pr1ma.nl/

Allereerst wil ik toch mijn bewondering uitspreken voor de omslag van dit nummer. Je kunt er niet omheen! Deze omslag is onbeschrijfelijk mooi! Een aards, of toch onaards landschap, beschenen door de warme gloed van een gouden zon. “O, Shangrila, waarheen voeren uw oneindige paden? Laat mij daar voor eeuwig dwalen”. Een mens zou er lyrisch van worden. Fantastische Vertellingen wordt altijd getooid met mooie omslagen, maar deze behoort, wat mij betreft, tot de schoonste ooit!!! Dit wilde ik even kwijt.

Een groter contrast met de waanzinnig mooie omslag (Ik zeg het toch nog maar een keer en dan hou ik ermee op. Of toch niet?), kan een mens niet ondergaan. Van licht naar duister, van uitbundig leven naar rottende dood. Ze loeren in het donkerste van de nacht in het Meyvistisch Melodrama. Ze mijden de zon als de veertiende-eeuwse builenpest. Durft u nog te slapen? Pas maar op… ze kruipen en hun klauwen rusten bijna op uw schouder. Rep u terug naar het licht en het leven!!! Gelukkig dat stukje heb ik weer gehad. Ik werd er zelf eng van en kreeg het Spaans benauwd. Laat ons snel verder gaan.

Debby Willems – Papa de astronaut (SF) Aandoenlijk verhaal. Niet veel woorden, echter veel gevoel. Papa…
Onder de indruk: Gedegen recensies van Johan Klein Haneveld van de eerste twee delen van Frank van Dongen’s ‘De ontdekking van de mens’. Jammer dat de recensie van het derde deel van de hand van Johan niet FV zal verschijnen. De reden daarvan… niet genoemd. Ik ben er wel benieuwd naar. Verder een recensie, ook van Johan’s hand van de samenwerking van Jaap Boekestijn en Tais Teng in ‘Contrapunt van antieke spiegelbeelden’. Ook prima, maar toch met een opmerking mijnerzijds. Jaap en Tais mogen van mij tot het einde der tijden samen blijven werken. Nieuwigheden… hebben ze meer dan voldoende gedebiteerd. Als alle schrijvers net zoveel nieuws hadden verzonnen als deze twee heren…. Dan als laatste nog de beoordeling van FV 61. Leuk gedaan. Ik moest wel lachen om de vermeende beoordelingsangsten van Oxana Langbeen. Lieve Oxana, die zijn er niet. Materiaal diversiteit is er voldoende voor mij in verhalen. Poëzie is niet voor mij. Verhalen wel. Misschien moet ik eens te rade gaan bij Oxana’s Oxymoron. Daar zal mijn probleem voor eens en altijd opgelost kunnen worden! Eens nadenken over hoe ik mijn probleem zou kunnen formuleren en poneren. Oxana?
Ard Walburg – De tuin der lusten (FA) Jheronimus Bosch, een restauratie met gevolgen en duivelse dilemma’s. Alsook met zeer vermakelijke illustraties van Gideon van der Swaluw.
Oxana Langbeen – Oxana’s Oxymoron: Dimitri Goerov (SF) Oxana’s Oxymoron wint steeds aan importantie. Haar wijze raad en levenslessen zijn onlosmakelijk verbonden met het ZIJN. Het leest als immer als een verhaal.
Eowen Valk – Gefelicihakstaart (geen) Een familie-etentje, maar dan even anders. Geen fantastiek, maar wel leuk.
Gerold H. Kort – Achteloos weggeworpen (HO) Angstaanjagend verhaal. Van oud zeer en aangedaan leed.
Mike Jansen – Kolom Interessante kolom over relaties in net fantastieke wereldje. Leuke inkijk in zijn relatiepark en hoe hij het aanpakt.
Paul van Leeuwenkamp – Over de Rare Boekjes Leuk artikel over de verwoording van de Rare Boekjes naar Mini Rare Boekjes, waarin Paul een aantal van titels in deze reeks bespreekt. Hij merkt op dat hij zijn tijd liever besteed aan het lezen van boeken voor ‘Volwassenen’ (hoe onvolwassen die wel kunnen zijn). Ik heb dat ook, maar soms lees ik ook graag boeken voor de jeugd en Young Adults, om te zien hoe volwassen die kunnen zijn. Een abonnement op deze miniboekjes… zou ik zo doen. Het mogen er ook zes per jaar zijn. En ja… die verplichting. Ocharm… die Remco. Volgens mij heeft hij het al zo druk. Misschien dan toch tijd voor versterking?
Roos van der Velden – Dionysus zit in je hoofd (FA) Vermakelijk verhaal over een Griekse God in je hoofd. Jonge schrijfster met al een tweetal verhalen op haar conto. In Tjonge 17 en FV 58. Veelbelovend als ik het mag zeggen.
Oxana Langbeen – Fantastische namen Behoorlijk actief in dit nummer, die Oxana. Dit keer een fantastische puzzel, iets waar ik, zoals gewoonlijk, geen tijd en vooral geen geduld voor heb. Alhoewel… een enkele reis Smirnia mét eigen hut en hubot… dat is iets wat natuurlijk niet te versmaden is. Hmm… misschien later op een kille, mistige en naargeestige zondagmiddag. Zo die komt natuurlijk!!!
Gerrit Spriet – De zwarte yogi (HO) Wat Prokovjef vermag!!! Meer wil ik er eigenlijk niet over zeggen, want meermaals heb ik al te veel gezegd. Maar dit kan nog wel. Van Gerrit Spriet heb ik eerder niets gelezen. U ook niet neem ik aan. Maar dat neemt niet weg dat ik hem zeker beter zou willen leren kennen.

En dan, zoals immer, als afsluiting ‘Over de Gepubliceerden’, Altijd weer een bron van kennis, besmuikte humor en weetjes over de medewerkenden. En dan… is het weer gedaan. Wederom een prachtig gevuld exemplaar van Fantastische Vertellingen, dat er andermaal mag zijn. Mooie verhalen, adembenemende illustraties, waaronder de oogverblindende omslag (toch nog een keer gezegd!), en leuke artikelen. Alles goed voor uurtjes vermaack ende genot. Nu maar weer (on)geduldig wachten op de volgende. Wat zou daar allemaal weer voor moois in staan???

Jos Lexmond

De Ziener (HO) – K.R. Valgaeren
Uitgeverij Houtekiet, Antwerpen/Amsterdam (2022) Gothic Novel
405 pagina’s; prijs 22,99
Omslag: Sander Patelski

Al eerder recenseerde ik een boek van Kevin (of K.R. zo u wilt) Valgaeren en wel ‘Engelenlust’. Dat was geen fantastieke horror, maar heeft me evengoed een tijdje achternagezeten. Ik was daar heel erg van onder de indruk, dat mag gezegd. Maar verder had ik nooit iets van hem gelezen. Tijdens mijn drie maandelijkse speurtocht naar nieuwe verschijnende fantastiek liep ik tegen de herwerkte heruitgave van ‘De Ziener’ aan. Dat leek me een heel goed moment om het gemis aan vroegere Valgaerens goed te maken. Wat kon ik beter doen dan met zijn eersteling te beginnen. Het won ook nog eens de Schaduwprijs in 2012. Iets wat, op de een of ander manier, destijds totaal aan me voorbijgegaan was. Ik contacteerde Houtekiet met het verzoek me een recensie-exemplaar te sturen, wat ze per omgaande deden. Waarvoor dank.

Zoals gezegd las ik ‘De Ziener’ niet ten tijde van het verschijnen in 2011 bij Kramat. Ook de twee herdrukken niet, die daarna verschenen. Waarom niet? Geen idee! Maar het zal wel geweest zijn dat ik nog een stapel andere boeken te lezen had of dat mijn geld op dat moment op was. Wat de reden ook was… ergens ben ik wel blij dat ik de eerste druk niet gelezen heb, want het bespaart me het gedoe om de oude, met de nieuwe uitgave te gaan vergelijken. Daar ben ik, eerlijk gezegd, niet zo goed in en heb er ook vooral niet zo’n zin in. Ik wil gewoon in het verhaal duiken en ervan genieten. En… dat heb ik gedaan. Vooral het laatste, het genieten. Op het puntje van mijn stoel!

Het verhaal. Waar gaat het over. De proloog opent in het jaar 1538 en zuigt je als het ware meteen het boek in. De 16-jarige Mary, net twee maanden geleden ingetreden in het klooster te Borley, wordt verliefd op de 18-jarige broeder Valeth. Samen zijn ze van plan te ontsnappen uit het klooster en naar Londen te vertrekken. Ze worden betrapt. Valeth wordt vermoord en Mary wordt levend ingemetseld en sterft uiteindelijk, na zeven dagen, zonder een kik te geven. De tijd verglijdt en we komen in 2007 aan. De Belgische David Mayfair is een Ziener, iemand die voorbij het leven kan kijken en de dood kan observeren. Na de dood van zijn ouders wordt hij geadopteerd door zijn oom Dorian Walpole, ook een Ziener. David verhuisd naar Londen en wordt daar door zijn oom verder opgeleid als Ziener. Nadat zijn oom met een hartaanval in het ziekenhuis belandt, vind David een brief, uit Borley, geadresseerd aan zijn oom. Daarin het anonieme verzoek de gruwelijke dood van twee tienermeisjes uit het bewuste dorp te onderzoeken. Omdat zijn oom nu niet in staat is te gaan, wil David de zaken waarnemen, maar oom Dorian acht hem nog niet klaar voor zo’n karwei. Maar David vindt van wel en vertrekt naar Borley. Of hij er echt klaar voor is zal moeten blijken.

Ik ben gek op Gothic Horror. De uitvinder daarvan is ongetwijfeld Hugh Walpole die in 1764 The Castle of Otranto: A Gothic Story schreef. Andere voorbeelden van Gothic Horror zijn natuurlijk Edgar Allan Poe, Mary Shelley-Wollstonecraft, Bram Stoker en natuurlijk H.P. Lovecraft. Maar er zijn er natuurlijk nog veel meer, Wat dacht je bijvoorbeeld van de Bloedwettenreeks van onze eigen Sophia Drenth, die past ook prima in dit rijtje. En dan doet Kevin Valgaeren, een meer dan succesvolle poging om zich met ‘De Ziener’ in het rijtje der groten te voegen. In zijn eigen nawoord, in dit boek, de verheugende mededeling dat ‘Bloedlijn’, zijn tweede Ziener boek, in het najaar, (om precies te zijn in oktober) als heruitgave zal verschijnen. Ik sta nu al te trappelen van ongeduld!!!

Jos Lexmond

Verhalen van de Fladdertak. Sprookjes, mythen en legenden over betoverde bomen en wonderlijke bossen – Margaretha van Andel/ Marieke Nelissen
Lemniscaat b.v., Rotterdam (2022)
256 pagina’s; prijs 24,99
Omslag & Illustraties: Marieke Nelissen

Voor zover ik weet, ben ik altijd al een sprookjes fan (lees fanaat) geweest. Zo gauw ik kon lezen, leende ik, keer op keer, al de ‘Margriet’ Grootsprookjesboeken uit 1960 (vier stuks waarvan de omslagen groen, rood, geel en blauw (weet iemand dat nog?) waren) van de Geïllustreerde Pers bij het buurmeisje en las tot de stukken eraf vlogen. Maar nooit letterlijk een figuurlijk. Later werden de sprookjes wat minder en hield ik me onledig met sciencefiction. Maar toen ik me steeds meer met het verzamelen van fantastieke verhalen en een database (de gegevens welteverstaan, in Fandata, welke binnenkort online gaat) ging bezighouden, groeide de honger naar de, weliswaar, fantastieke sprookjes ook weer. Ik kan u verzekeren… er zijn heel erg veel meer sprookjes (of volksverhalen, zo u wilt) in de wereld dan diegene die je bijvoorbeeld in de Efteling tegenkomt. Heel erg veel meer!!!

Meteen toen ik gewaar werd van het verschijnen van ‘Verhalen van de Fladdertak’, was ik er als de kippen bij, om er een recensie-exemplaar van aan te vragen. Ik ben zeer onder de indruk van de vormgeving. Prachtig gebonden boek, met een hele mooie kwaliteit papier. Een mooie en gewichtige (letterlijk en figuurlijk) bundel met achtendertig verhalen, van sprookjes, mythen en legenden over betoverde bomen en wonderlijke bossen van overal en nergens, in aandoenlijke hervertellingen, dan wel deels in eigen interpretaties, door Margaretha van Andel. De verhalen zijn magnifiek verlucht met sprookjesachtige, soms paginagrote, illustraties van Marieke Nelissen. De verhalen en illustraties vullen elkaar goed aan en versterken elkaar op een geweldig manier. Ik kom welhaast superlatieven te kort. Dat moet gezegd.

Het is haast onmogelijk een beschrijving van alle verhalen te doen. Een kleine greep waar de verhalen oorspronkelijk vandaan komen. Californië, Canada, Mexico, IJsland, Ierland, Zweden, Finland, Rusland, Botswana, India, Bangladesh en Japan. Ik heb ze niet allemaal genoemd, maar u krijgt zo een beetje een idee. De meeste van de verhalen had ik nog nooit gelezen en kwamen dus als een fijne verassing, maar er waren wel een paar verhalen bij die me bekend voorkwamen en die ik dus in een andere en eerdere hoedanigheid gelezen had. Maar dat was geen enkel probleem. Ik heb er inmiddels al zo veel gelezen, dat ze me allemaal niet echt meer voor de geest staan en het was dus absoluut geen straf ze nog eens te herlezen.

Het zijn allemaal verhalen die iets met de bossen en/of met bomen te maken hebben. Ze zijn niet allemaal fantastiek, maar een kniesoor die daarop let. In zo’n hoedanigheid heb ik nog nooit een sprookjesbundel gelezen. Het is een leuke rode draad dat door dit boek heenloopt. Het ene verhaal is nog mooier dan het andere. Het volgende soms mooier dan de vorige, maar als ik zou moeten kiezen welke het mooist is… dan zou ik ernstig moeten twijfelen tussen ‘De hebberige samoerai’ en ‘De kat die hoofdboswachter werd’. Ik heb geen keuze kunnen maken en houd het er maar op dat ik die twee de mooiste vond, maar de anderen zijn uiteraard ook niet te versmaden.

Achterin het boek nog een aantal verhalen over werkelijk bestaande en beroemde bomen en een uitgebreide bronvermelding waar je in kunt zien in hoeverre de schrijfster zich heeft ingeleefd in de materie. Kortom… als u eens wat anders aan uw kind wilt voorlezen dan de geijkte sprookjes, waar overigens niets mis mee is, dan weet u nu wat u moet doen. Gewoon dit prachtige boek aanschaffen. U doet er zichzelf, maar ook uw kind, een héél erg groot plezier mee.

Jos Lexmond